Ὃπως μή τόν πλησίον φθονῶμεν

<<Οἱ  τά  ἒργα  τοῦ  φθόνου  πράττοντες ,  βασιλείαν  Θεοῦ  οὐ  κληρονομήσουσιν.>>
<<Εἰ  ἀλλήλους  δάκνετε  καί  κατεσθίετε , βλέπετε  μή  ὑπ’ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε.>>
        Ταῦτα  διά  τοῦ  Ἀποστόλου  σου  Παύλου  παρήγγειλας  ἡμῖν , Κύριε  , ὃπως  τάς  φθονεράς διαθέσεις  ἐκ  τῆς  καρδίας  ἡμῶν  ἐξαλείψωμεν , καί  διά  τῆς  ἀγάπης  τήν  εἰρήνην  καί  τήν  εὐδαιμωνίαν  ἡμῶν  στηρίξωμεν.
        Ναί !  πανάγαθε  Σῶτερ , ἡ  ἀληθής  ἀγάπη  οὐδέποτε  ἐχθρόν  ἐμίσησεν , οὐδέποτε  τά  ἀγαθά  τοῦ  πλησίον  αὐτῆς  ἐφθόνησεν , οὐδέποτε  ὀφθαλμόν  πονηρόν  ἒσχεν.
        Ἀλλ’  ἡμεῖς  ὑπό  τοῦ  αἰσχροῦ  πάθους  τοῦ  φθόνου  κατατηκόμενοι , ὡς  ἂλλοι  φθισιῶντες , καί  ἡμᾶς  αὐτούς φθείρομεν  καί  δυστυχεῖς  καθιστῶμεν,  καί  τόν  πλησίον  ἡμῶν  καταστρέφομεν , καί  τήν Πατρίδα  ἀδικοῦμεν  καί  βλάπτομεν ,  καί  τόν Πανάγαθον  δικαίως  καθ’  ἡμῶν  παροργίζομεν.
        Ναί !  Κύριε , ἀντίπους  τῆς  ἀγάπης  τό  βδελυρόν  πάθος  τοῦ  φθόνου.  Τέκνα  σου  ἀληθῆ  οἱ  ἀγαπῶντες.  Γεννήματα  ἐχιδνῶν  οἱ  φθονοῦντες.  Τήν  βδελυρίαν  δέ  τοῦ  πάθους  των  οἱ  φθονεροί  συναισθανόμενοι , οὐδέποτε  τολμῶσιν  ἐνώπιον  τῶν  ἀνθρώπων  νά  ὁμολογήσωσιν  αὐτό.  Ἀλλ’ ἐν  τῶ  κρυπτῶ  ὑπ’ αὐτοῦ  κατατρυχόμενοι  καί  καταναλισκόμενοι , τόν  πλησίον  ὡς  ὂφεις  δάκνουσιν , ὃπως  κορέσωσι  τόν  φθόνον  αὐτῶν.
        Διαφώτισον  λοιπόν , Θεέ , τούς  ὀφθαλμούς  τῆς  ψυχῆς  ἡμῶν , ὃπως  τό  οὐράνιον  κάλλος  τῆς  ἀγάπης  ἲδωμεν , καί  τάς  φθονεράς  διαθέσεις  ἐκ  τῆς  καρδίας  ἡμῶν  ἐκριζώσωμεν , καί  ἐκ  τῶν  δεινῶν  τοῦ  φθόνου  ἀπαλλαγῶμεν , πάντας  δέ  τούς  καλλιτέρους  ἡμῶν  ὡς  τέκνα  σου  ἀγαπητά  καί  ἀδελφούς  ἡμῶν  ἀγαπῶμεν , καί  ἐπ’  αὐτοῖς  χαίρωμεν,καί  αὐτούς  μιμώμεθα , ἳνα  βελτίονες  δι’ αὐτῶν  γενώμεθα , καί  τήν  εὐλογίαν  σου  ἐφ’  ἡμᾶς  ἐφελκύωμεν.  Ἀμήν .
        Ἀγάπη!  Σύ  εἶσαι  ἡ  εὐτυχία.
        Λοιπόν  θ’ ἀγαπήσω  ἐνόσω  ζῶ.
        Ὁ  φθόνος  δέ  εἶναι  φθίσις , κακία.
        Οὐδέποτε  θέλω  φθονήσει  ἐγώ.
        Θεέ  τῆς  ἀγάπης , ἐνίσχυσόν  με
        Ἀγάπης  πλήρη  νά  ἒχω ψυχήν,
        Ἂν  ὃμως  φθονήσω , κατάστρεψόν  με
        Ὡς  ἂλλον  Κάϊν , Θεέ  μου .  Ἀμήν .
      

ΜΟΝΑΧΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ