Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας,ο Καθηγητής μεγάλων αγίων ασκητών

   

Όσιος Ευθύμιος ο Μέγας

Εορτάζει στις 20 Ιανουαρίου

«Αγαλλιάσθω η έρημος και ανθήτω ως κρίνον»
«Ευφράνθητη στείρα η ου τίκτουσα, ρήξον και βόησον η ουκ ωδίνουσα• ότι πολλά τα τέκνα της ερήμου μάλλον ή της εχούσης τον άνδρα. » Γαλ. 4:27

Ο Μέγας Ευθύμιος γεννήθηκε το 377 στην Μελιτινή της Αρμενίας, κοντά στον Ευφράτη ποταμό, στα χρόνια του βασιλέως Γρατιανού. Οι γονείς του ονομάζονταν Παύλος και Διονυσία.Όπως κι ο Πρόδρομος Ιωάννης γεννήθηκε από στείρα μητέρα, έτσι κι ο Όσιος Ευθύμιος γεννήθηκε από στείρα, και έλαβε το όνομα Ευθύμιος από τον Θεό, προ του να συλληφθη. Επειδή δηλαδή οι γονείς του πήγαιναν στον Ναό του Αγίου Πολυεύκτου και παρακαλούσαν τον Θεό με δάκρυα και συντριβή καρδίας να τους δώσει τέκνο, γι’ αυτό τους δόθηκε φωνή από Άγγελο που έλεγε, ότι θα γεννήσουν παιδί, και το παιδί αυτό θα φέρει το όνομα της ευθυμίας ,γι ‘ αυτό να ευθυμούν και να χαίρωνται.
Όταν έφτασε στην ηλικία των εικοσιεννεα ετών, πήγε στα Ιεροσόλυμα να προσκύνηση τους Άγιους Τόπους και συγκατοίκησε και συνασκητευσε με τον Όσιο Θεόκτιστο (3 Σεπτεμβρίου) σε ένα πολύ ήσυχο σπήλαιο, στη Φαράν. Ο Θεός θέλησε να φανέρωση την αρετή των αγίων αυτών ανδρών και η φήμη της αγιότητός τους ξεπέρασε την έρημο.Είχε ως πρότυπο τον άγιο Αρσένιο το Μέγα. Δεν έτρωγε ούτε συναντιόνταν με άλλους, χωρίς να είναι μεγάλη ανάγκη, εκτός από το Σάββατο και τη Κυριακή. 
Εκεί κατοικώντας ο Όσιος, πολλούς ανθρώπους ελευθέρωσε από φοβερά πάθη και ασθένειες.
Ο Άγιος, που αγαπούσε τη γαλήνη και την ησυχαστική ζωή, αναχώρησε κρυφά με τον μαθητή του Δομετιανό και πήγαν προς την Νεκρά θάλασσα στην έρημο του Ρουβά.
Η αρετή του Αγίου όμως σαν μαγνήτης τραβούσε τον κόσμο. Φανέρωσε ακόμη την εσωτερική λαμπρότητα της ψυχής του θείου Ευθυμίου, ο στύλος του πυρός, τον οποίο είδαν οι παρευρισκόμενοι, ότι κατέβηκε από τους ουρανούς, τον καιρό που τελούσε ο άγιος την αναίμακτη θυσία και επισκίαζε με θείο φως τον όσιο και τον μαθητή του Δομετιανό.Αυτό έμεινε μέχρι το τέλος της θείας Λειτουργίας. Σημείο της τελείας καθαρότητος του οσίου ήταν το να βλέπη νοερά με το διορατικό όμμα της ψυχής του τις διαθέσεις και καταστάσεις των ψυχών εκείνων, που πλησίαζαν για να μεταλάβουν τα άχραντα Μυστήρια.

Όταν ο Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης (11 Ιανουαρίου) ήλθε στα Ιεροσόλυμα, άκουσε για τη φήμη του αγίου Ευθυμίου, που ασκήτευε τότε στη έρημο του Ρουβά και πήγε κοντά του για λίγο καιρό και τον συμβουλεύτηκε.Επίσης όταν ο Άγιος Ευθύμιος ήταν 82 ετών, ο νεαρός άγιος Σάββας ( 5 Δεκεμβρίου), ήρθε στην Λαύρα του. Ο Γέροντας τον υποδέχτηκε με αγάπη και τον έστειλε στο μοναστήρι του Αγίου Αββά Θεοκτίστου, προβλέποντας ότι ο άγιος Σάββας θα επισκιάσει όλους τους άλλους μαθητές του στην αρετή. Ο Σάββας αργότερα έμεινε με τον Μ. Ευθύμιο και τον μακάριο Δομετιανό, στην πανέρημο του Ρουβά, μεταξύ του χειμάρρου των Κέδρων και της Νεκράς θάλασσας, με νηστεία, προσευχή και αγρυπνία.
Ο όσιος Κυριακός ο Αναχωρητής (29 Σεπτεμβρίου) επίσης μαθήτευσε κοντά στον Μεγάλο Ευθύμιο. Ο Όσιος Ευθύμιος τον έστειλε στον γέροντα Γεράσιμο τον Ιορδανίτη, για να τον διακονήσει.
Ο όσιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης (4 Μαρτίου) κάθε χρόνο, την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πήγαινε στην έρημο του Ρουβά, για περισσότερη άσκηση και προσευχή, μαζί με τον Κυριακό.Και κάθε Κυριακή μέχρι την εορτή των Βαίων, ο μέγας Ευθύμιος μετέφερε στην έρημο τα Άχραντα μυστήρια, για να τους κοινωνήσει.Και όταν έφθασε στο εννενηκοστό έβδομο χρόνο της ζωής του, στις 20 Ιανουαρίου του 473 ο μέγας πατήρ ημών Ευθύμιος εκοιμήθη εν ειρήνη.
Μετά από επτά ημέρες εμφανίζεται τη νύκτα στον μαθητή του Δομετιανό ,που τον είχε υπηρετήσει επί πενήντα χρόνια, ο Άγιος χαρούμενος στην όψη και του λέγει:— Ο Θεός μας αξίωσε και αυτής της χάριτος, να ευφραινόμεθα και εδώ αιώνια όπως στον πρόσκαιρο κόσμο ήμασταν αχώριστοι. Έλα, λοιπόν, να απολαύσεις την ετοιμασμένη, για σένα δόξαν. Ο Δομετιανός ανήγγειλε αυτά στους αδελφούς κι έτσι με χαρά έφυγε από τον κόσμο αυτόν, κι οι πατέρες τον κηδεύσαν, όπως του άξιζε.

Ωδή θ’ Εξέστη επί τούτω
Εγνώρισε Χριστός σοι την προς αυτόν, πολυέραστον Πάτερ ανάλυσιν, ώσπερ Μωσεί, πάλαι τω θεόπτη, συ μιμητής, δι’ αρετής γενόμενος, ρήξας συ την θάλασσαν των παθών, διέβης ακωλύτως, προς γην επαγγελίας, τους εναντίους τροπωσάμενος.
Δόξα… Ήχος β’
Όσιε Πάτερ, εκ βρέφους την αρετήν επιμελώς ασκήσας, όργανον γέγονας του αγίου Πνεύματος, καί παρ’ αυτού λαβών τών θαυμάτων τήν ενέργειαν, έπεισας τους ανθρώπους, καταφρονείν των ηδέων, νυν δε τω θείω φωτί, καθαρώτερον ελλαμπόμενος, φώτισον και ημών τας διανοίας, Πάτερ Ευθύμιε.