Ο Γέροντας Γερμανός (Σταυροβουνιώτης), γράφοντας σε πνευματικά του τέκνα

«Με κάθε τρόπο να προστατεύετε τα παιδιά σας από τα ψυχοφθόρα αναγνώσματα και θεάματα. Να τα μάθετε να αγαπούν τα καλά βιβλία. Να τα διδάσκετε με παραδείγματα από τους Βίους των Αγίων, και μάλιστα της Παναγίας και του Χριστού! Προστατέψετέ τα από τις κακές συναναστροφές. Φροντίστε να αποκτήσουν πρώτιστα τον φόβο του Θεού. Να μάθουν τον εκκλησιασμό, τη νηστεία, την προσευχή, την ανεξικακία, την ταπεινοφροσύνη. Να αγαπήσουν την άσκηση, τη θεληματική στέρηση, τη λιτότητα, την ολιγάρκεια. Δώσατέ τους γερά θεμέλια. Να βάλουν τον Χριστό στην καρδιά τους. Τη φοβερή ώρα της Κρίσεως να μπορήτε ακατακρίτως να πήτε στον Θεό: 'Ιδού εγώ και τα παιδία, α μοι έδωκεν ο Θεός'» (Ησ. 8, 18).

* * *

«... Ήθελα να είχα ζωή, να είχα χρόνια, χρόνια όμως πολλά, να μπορούσα να είμαι πάντοτε στο πλευρό σας, να είμαι πάντοτε μαζί σας, συμπαραστάτης στον αγώνα σας. Αλλ’ αυτό είναι αδύνατο! Αν ήμουν Μαθουσάλας, κάπως θα το κατώρθωνα αυτό. Αλλά δυστυχώς, ή ευτυχώς, δεν είμαι. Πάντως μια μέρα θα φύγω. αλλά και όταν φύγω, νοερώς θα είμαι πάντα μαζί σας. Και στην άλλη ζωή, αν τύχω παρρησίας στον Θεό, θα προσεύχωμαι να σας φωτίζη, να σας στηρίζη, για να είσθε πάντοτε έτοιμοι για τη μέλλουσα ζωή. Γιατί δεν είναι η ζωή αυτή για μας. Η ζωή αυτή είναι πρόσκαιρη. Άλλη Ζωή, αληθινή Ζωή, μας περιμένει!...».