Φωτογραφίες από την προσκυνηματική επίσκεψη στο Αγίασμα του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη.
Α.Το ιστορικό του Αγιάσματος.
Β.Εικόνες από το αγίασμα και την γύρω περιοχή.
Φωτογραφική περιήγηση σε μέρη της Αγιορείτικης Βίγλας
1.Η ΡΟΥΜΑΝΙΚΗ ΣΚΗΤΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Εικόνες από το εσωτερικό του ναού της Σκήτης
Η Αχειροποίητος εικόνα της Παναγίας
Αγιογραφίες στο εξωτερικό του ναού
Άλλες φωτογραφίες από την Σκήτη.
2.ΤΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ ΚΑΙ Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ
Εικόνες και αγιογραφίες από το εσωτερικό του ναού
Φωτογραφίες του Αγιορείτικου τοπίου από το ησυχαστήριο
3.ΤΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Κατεβαίνοντας στην μικρή εκκλησία της Γεννήσεως του Χριστού.
Φωτογραφίες από την προσκυνηματική επίσκεψη στο σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη στην Αθωνίτικη Βίγλα.
1.Κατεβαίνοντας στο σπήλαιο.
2.Σπήλαια που συναντούμε στην διαδρομή
3.Φωτογραφίες από το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον,όπως φαίνονται κατά την κάθοδο στο σπήλαιο.
4.Ένας ενδιάμεσος σταθμός για ξεκούραση
5.Φτάνοντας στο ησυχαστήριο.Η είσοδος.
6.Τα κελλιά του Καθίσματος.
7.Ανεβαίνοντας στο σπήλαιο.
8.Φωτογραφίες από το εσωτερικό του σπηλαίου και τις αγιογραφίες που υπάρχουν στα δύο μικρά παρεκκλήσια
Η Εικόνα της Παναγίας της Εγγυήτριας
Ο Άγιος Αθανάσιος ο Αθωνίτης
Αγιορείτικες μορφές που ασκήθηκαν και ασκούνται στην Αθωνίτικη Βίγλα.(τελευταίο)
Επιμέλεια έρευνας: πρωτοπρεσβ.Δημήτριος Αθανασίου
-7-
Η σπηλιά του ‘Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη.
Στο νοτιότερο μέρος της ερήμου της Βίγλας και στην περιφέρεια Μεγίστης Λαύρας, κοντά στην Ρουμανική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου, βρίσκεται η σπηλιά του ‘Αγίου ‘Αθανασίου.
Στην βιογραφία του «Όσίου ‘Αθανασίου τοϋ εν “Αθω» , του οποίου γιορτάζεται η μνήμη στις 5 ‘Ιουλίου, αναφέρεται ότι ο Όσιος πολλές φορές και κυρίως από την Καθαρή Δευτέρα μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου ησύχαζε σ’ αυτό το σπήλαιο.
“Αλλη ιστορική πηγή, αναφέρει ότι ησύχαζε εκεί ο “Όσιος κατά τους θερινούς μήνες. ‘Εκεί νήστευε και προσευχόταν πολύ και για το “ποίμνιόν του”, για να ενισχύσει ο Θεός τους Μοναχούς του να νικήσουν την αμαρτία και τους πονηρούς δαίμονας. Είναι αδύνατον να περιγραφούν οι αγώνες και τα παλαίσματά του εναντίον αυτών των αοράτων έχθρων των Χριστιανών. Τάγματα ολόκληρα τον πολεμούσαν και τον πείραζαν και αυτός τους νικούσε και τους εδίωκε με την έντονη προσευχή και την νηστεία.
Κάθε χρόνο, το Σάββατο του ‘Ακάθιστου Ύμνου, γίνεται στην σπηλιά αγρυπνία και λειτουργία, από Πατέρες και Μοναχούς της Μεγίστης Λαύρας, της Ρουμανικής Σκήτης, της Βίγλας και άλλων μερών.
Σημειωτέον ότι, έξω από την σπηλιά αυτήν, είναι κτισμένα ερημικά κελιά, εντός δε αυτής υπάρχουν κτισμένα δύο παρεκκλήσια αφιερωμένα το ένα στην Παναγία του ‘”Ακάθιστου” και το άλλο στον “Όσιο Αθανάσιο.
H αρχή των σκαλοπατιών
Η κάθοδος προς το σπήλαιο είναι μια πραγματική περιπέτεια. «Απότομη η ευλογημένη κατωφέρεια »στα κάθετα του φοβερού αυτού αγιορείτικου Καιάδα και σε πιάνει ίλιγγος αν επιμείνεις να δεις μέχρι που φτάνουν προς τα κάτω τα γρανίτινα κράσπεδά του. Διακόσια πενήντα σκαλοπάτια ,γεμάτα από κίνδυνο κατακρημνισμού, ακολουθούν τον απότομο γκρεμό. Μεγάλη η κλίση του γκρεμού και σε μερικά σημεία φθάνει σχεδόν το 100%.Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και καλά θα κάνει ο ευλαβής προσκυνητής εκτός από την επίκληση του ονόματος της Παναγίας και του Αγίου, να αποφεύγει να βλέπει αριστερά και κάτω προς την θάλασσα, κυρίως αν αντιμετωπίζει προβλήματα καρδιάς και ίλιγγων.
Σήμερα η κάθοδος και η άνοδος είναι ευκολώτερες και ασφαλείς. Δεν κινούνται, δεν σαλεύουν οι πλάκες και οι πέτρες των σκαλοπατιών. Ανακατασκεύασε αυτή την επικίνδυνη κλίμακα, σταθεροποιώντας και ασφαλίζοντας τις πέτρες με τσιμεντοκονία, ο ειδικός και επιμελέστατος γέροντας Ιωσήφ ο Βιγλιώτης, με την συνεργασία δύο Βορειοηπειρωτών εργατών και την χρηματοδότηση του π.Βασιλέίου Λαυριώτη, από δωρεές πνευματικών του παιδιών.
¨Κάθισμα» και «προσκύνημα» χαρακτήρισε την σπηλιά του Αγίου η Μεγίστη Λαύρα από τα πολύ παλιά χρόνια.Δεν δίνει ιδιοκτησιακό ομόλογο,δεν επιτρέπει δικαιωματική διαδοχή.Λάμβανε υπόψιν τις ζητήσεις και επέλεγε τον φερεγγυότερο,τον σεβαστότερο,τον άριστο.Κριτήρια για απόφαση ήταν:η ηλικία,οι συστάσεις,η υπακοή,η ευσέβεια,η μοναστική πείρα και άσκηση,οι μοναχικές αρετές.Και στον οικήτορα της σπηλιάς εξασφάλιζε μηνιαία χορηγία των αναγκαίων από το Δοχειό της μονής για απερίσπαστη και αμέριμνη κατοίκηση εκεί.
Παλαιότερα, κατά καιρούς, ασκήτευσαν στην σπηλιά αυτήν αρκετοί αγωνιστές της οσιότητας, ονομαστοί πνευματικοί, ερημίτες, «παραπεσόντες Μοναχοί» και άλλοι.
Ο περιφημότερος των τελευταίων χρόνων που αγωνίστηκε στην σπηλιά αυτήν ήταν ο παπά-Χαρίτων ο Πνευματικός, ο όποιος ήλθε από το Σίναιο “Όρος της ‘Αραβίας.Αυτός έζησε στο Κάθισμα στις αρχές του 20ου αιώνα με μεγάλη για τον χώρο συνοδεία . Ο Γέροντας αυτός ήταν ονομαστός για την αγιότητα και την σοφία του και εξομολογούσε τους προϊσταμένους και μοναχούς της αδελφότητας της Λαύρας, τους ασκητές της περιοχής και πολλούς άλλους που προσέρχονταν στο πετραχήλι του και στην σωστική του πατρότητα. Πρόκειται για εκείνο τον πνευματικό που με την Θεία Χάρη προείδε τον φοβερό και καταστρεπτικό για το Άγιο Όρος σεισμό του 1905 και διέταξε τους υποτακτικούς του μοναχούς να μπουν στο βάθος της σπηλιάς, στο εκκλησάκι του Αγίου και να προσπέσουν με δάκρυα στην προσευχή γιατί θα ακολουθήσει μεγάλος χαλασμός, πράγμα που έγινε.Και με φόβο και θρήνους αισθάνονταν τα κάτω τους και τα γύρω τους να χοροπηδούν και βράχια να ξεκολλάνε από τους γκρεμούς και να εκσφενδονίζονται με πάταγο στην θάλασσα.
——————————————————————————————————————-
Ο κ.Γεώργιος Αποστολάκης στο βιβλίο του -Ο Τρικαλινός ιερομόναχος Χαρίτων ο Αγιορείτης,ο πνευματικός, ο λόγιος, ο υμνογράφος, ο ασκητικός, γράφει σχετικά με τον Γέροντα.
«… Η Γεροντία της Μεγίστης Λαύρας, συνεχίζει διηγούμενος ο παπα-Χαρίτων, με υποχρέωσε να έλθω εδώ στη Σπηλιά του αγίου Αθανασίου στη Βιγλα διότι ήταν μεγάλη ανάγκη να έχει το ησυχαστικό Κάθισμα και Προσκύνημα αυτό Πνευματικό, εφόσον είχε κοιμηθεί εν Κυρίω ο προκάτοχός μου Πνευματικός κυρ-Νικηφόρος.
»Εδώ στη Σπηλιά πολύ σκληρά πολεμήθηκα από τον πολυμήχανο εχθρό του ανθρωπίνου γένους, τον Διάβολο. Όπως βλέπετε κι εσείς παιδιά μου, έλεγε, κάθε μέρα εξακολουθεί να μας πειράζει και τώρα, ρίχνει βράχια στη Σπηλιά μπροστά για να μας σκοτώσει, αλλά επειδή δεν έχει εξουσία δεν έχει την άδεια από τον Θεό, δεν μπορεί να μας βλάψει.
»Γι΄ αυτό παιδιά μου μη φοβείσθε το Διάβολο διότι δεν μπορεί να σας πειράξει περισσότερο από την αντοχή και τη δύναμη που έχετε λάβει από το Θεό…»
Έτσι με συμβουλές και νουθεσίες στήριζε στην αρετή όχι μόνον τους υποτακτικούς του, αλλά και όλους όσοι τον επισκέπτονταν. Κι αυτός στη ζωή του εκεί στη Σπηλιά όσα χρόνια έμεινε ουδέποτε έφαγε λάδι ή αρτυμένο φαγητό μέχρις ότου παρέλαβε Κύριος ο Θεός την αγνή ψυχή του στη Βασιλεία των Ουρανών σε αρκετά μεγάλη ηλικία.
Στο Σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη ο παπα-Χαρίτων ασκήθηκε 17 έτη, από το 1889 μέχρι το τέλος του βίου του το 1906. Εκεί κυρίως έδρασε και απέκτησε φήμη ως πνευματικός. Απέκτησε τετραμελή συνοδεία. Γνωστοί είναι ο παπα-Κοσμάς που τον διαδέχθηκε στη Σπηλιά, ο διακο-Δαμιανός, κατά σάρκα αδελφός αυτού (από την Τήνο), και ο μοναχός Αθανάσιος (από τη Δάφνη Καλαβρύτων). Στο Σπήλαιο συνέχισε παράλληλα και το προσφιλές έργο της αντιγραφής χειρογράφων.
Στο σπήλαιο του αγίου Αθανασίου στο σεισμό του 1905 η συνοδεία του παπα-Χαρίτωνα διασώθηκε με τρόπο θαυμαστό.
“Οι πατέρες είχαν συνήθεια να εγείρονται την έκτη ώρα του μεσονυκτίου και να διαβάζουν την ακολουθία τους. Τη νύχτα όμως του σεισμού ο Γέροντας παπα-Χαρίτων, φωτισμένος από το Θεό σηκώθηκε μισή ώρα νωρίτερα και εισήλθε στο σπήλαιο, όπου είναι ναός της Θεοτόκου. Τα οικήματα των ησυχαστών είναι έξω από το σπήλαιο στην κυριολεξία πάνω στο χείλος του γκρεμού. Έτσι ο Θεός οικονόμησε των σωτηρία της συνοδείας του παπα-Χαρίτωνα. Αφού λοιπόν οι πατέρες εισήλθαν στο Ναό και άρχισαν με κατάνυξη να κάνουν την ακολουθία τους, εκείνη ακριβώς την ώρα άρχισε να σείεται όλο το σπήλαιο.
Ογκωδέστατοι λίθοι έπεσαν από μεγάλο ύψος με κρότο και φαινόταν ότι όλο το όρος είχε διαρρηγεί σαν από κρατήρα ηφαιστείου. Καπνοί, κονιορτοί και δυνατή οσμή από την προστριβή των αλλεπάλληλων βράχων έδιναν την εντύπωση ότι το παν είχε χαθεί. Οι λίθοι παρέσυραν και τα οικήματα των μοναχών που ήσαν έξω από το σπήλαιο και τα γκρέμισαν στη θάλασσα που είναι σε 300 μέτρα βάθος σε μέρος πολύ κατωφερές και απόκρημνο. Όμως η Κυρία Θεοτόκος, εισάγοντας νωρίτερα τα τέκνα της στο ναό του σπηλαίου, σκέπασε αυτούς και τους διάσωσε αβλαβείς. Όταν ξημέρωσε, οι πατέρες ξεθάρρεψαν και βγήκαν από το σπήλαιο για να δουν την κατάσταση. Αμέσως ευχαρίστησαν την Παναγία για τη θαυμαστή διάσωσή τους. Οι πατέρες της Μεγίστης Λαύρας όταν συνήλθαν από το σεισμό, έστειλαν μερικούς με ζώα και ιερέα για να παράσχουν βοήθεια στους πατέρες του σπηλαίου. Όταν έμαθαν τι έγινε, θαύμασαν και δόξασαν το Θεό.
Ο παπα-Χαρίτων κοιμήθηκε στις 14 Αυγούστου 1906.
Ο υποτακτικός του άφησε την παρακάτω ιδιόγραφη σημείωση:
«Το έτος 1906 Αυγούστου 14 ο μακάριος ούτος πνευματικός παπα-Χαρίτων Παπαγεωργόπουλος ανεπαύθη εν Κυρίω άγων το εβδομηκοστόν έτος της ηλικίας του. Ήτο σεβαστός εις την θεωρίαν και λίαν πεπαιδευμένος και έμπειρος της θείας Γραφής. Το γένειόν του ήτο κατάλευκον και μακρύ έως την οσφύν του και ενάρετος πολύ. Η δε πατρίς του ήτο το χωρίον Μεγάλο Μέρτσιον από τα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Ο θάνατος αυτού ελύπησεν πάντας του μοναχούς Αγιορείτας, διότι είχαν αυτόν πνευματικόν τους πατέρα.
«Θλίψις, χαρά και βάσανα ενταύθα τελευτώσιν,
μόνον δε τα καλά έργα εις τον αιώνα ζώσι.
Πλούτος, δόξα και αξιώματα προς τούτοις ματαιότης,
αγάπη δε υπομονή, ταπείνωση όντως μακαριότης».
Απεβίωσεν και ετάφη ούτος εν των Σπηλαίω του Αγίου Αθανασίου».Μετά την κοίμησή του η συνοδεία του δεν μπόρεσε να μείνει για πολύ ακόμη στη Σπηλιά του Αγίου Αθανασίου. Οι πατέρες επιθυμούσαν τόπο περισσότερο ησυχαστικό και στη Σπηλιά πήγαινε πολύς κόσμος από τη Λαύρα, κατάσταση που ενοχλούσε αφάνταστα όλη τη συνοδεία. Αποφάσισαν λοιπόν να εγκατασταθούν στα Καυσοκαλύβια, όπου κτίσανε ναό επ΄ ονόματι του «Ακαθίστου Ύμνου».
——————————————————————————–
Στο σπήλαιο αργότερα ασκήθηκε για τέσσερα χρόνια ο ΓεροΝεόφυτος ,από την Ζάτουνα της Αρκαδίας, ο ακτήμονας και ανά το Όρος περιφερόμενος,που τον αποκαλούσαν «Καψάλη» επειδή ήταν κάτισχνος και ξερακιανός και έκανε κάμποσα χρόνια στην Καψάλα.
Επίσης εκεί ασκήθηκε ο π.Μελέτιος ο Κρητικός για κάμποσα χρόνια, αλλά αναγκάστηκε να φύγει γιατί τον βασάνιζε με τις πυκνές επισκέψεις του ένας φρενοβλαβής, ο οποίος επέμεινε να ησυχάσει και αυτός εκεί.
Και ο π.Ησαϊας, ο πρώην Ξενοφωντινός, που καταγόταν από χωριό της Χαλκιδικής,δεν άντεξε για πολλά χρόνια εκεί,επειδή η πολλή υγρασία του δημιούργησε σοβαρά προβλήματα υγείας.Αναγκάστηκε να κτίσει καλύβα ακριβώς από πάνω στα ισιώματα και να κατεβαίνει πρωϊ και βράδυ για να ανάβει τα καντήλια.Και μετά από πολλά χρόνια μετακόμισε στο κελί «Τουρλωτή» της Μορφωνιούς .Και από τότε τα καντήλια τα ανάβουν οι πλησιέστεροι ασκητές.
Και περνούν τα χρόνια και κανείς δεν βρίσκεται να συνεχίσει εκεί ακατάπαυστη του Αγίου την διαδοχή «και το εν νηστεία,αγρυπνία, προσευχή πύκτευμα των παθών και των δαιμόνων επ΄αγιασμώ και σωτηρία του…..Δεν της αρκεί της σπηλιάς του Αγίου το ολιγόωρο φώτισμα των λυπημένων κανδηλιών της ,δεν μπορεί το αλιβάνιστο των εικόνων της ,το αλειτούργητο των Αγίων Τραπεζών της. Λυπητερή και η μορφή της Θεοτόκου,της οποίας η αρχαία και θαυματουργή εικόνα (που η παράδοση την συνδέει με την επέμβασή της στην μετάνοια της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας στα Ιεροσόλυμα) αιώνες αρεσκόταν να βλέπει συγκατοίκους να την ασπάζονται με ευλάβεια και να διαβιούν συνέχεια και θεάρεστα μπροστά και δίπλα της, να ακούει να υμνολογούν τον Ύψιστο και Σωτήρα Γυιό της,να δέχεται τις ικεσίες των για έλεος, για χάρη, για αγιασμό -, για σωτηρία, για αιώνιο ζωή μαζί Του,μαζί Της, με τον Άγιο Αθανάσιο και όλους τους Αγίους» (Επίσκοπος Ροδοστόλου Χρυσόστομος)
Επίλογος.
Εγκαταλείποντας την ευλογημένη αυτή ασκητική Αθωνίτικη παλαίστρα το ερώτημα παραμένει..Πώς να περιγράψεις και να τα ιστορήσεις με λεπτομέρεια ,όπως το αξίζουν όλα; Βράχια, πλαγιές,, θαμνότοποι, καλύβια, πρόσωπα, γεγονότα.
Πώς να καταλάβεις αυτές τις τολμηρότητες των ησυχαστών αν δεν γίνεις και σύ αυτόπτης μάρτυρας;
Εύχομαι η Κυρία Θεοτόκος
- να μας αξιώσει στην επόμενη ιεραποδημία μας στην περιοχή της Ανεμόεσσας Βίγλας, να επισκεφτούμε και τα υπόλοιπα μέρη της όπως την Καλύβη των Αγίου Βαρλαάμ και Ιωάσαφ, όπου ασκήτεψε ο ΓεροΕυθύμιος ο παράξενος και σαλός,, τα ασκητήρια των Γιανακοπουλαίων, που μέρος τους φαίνονται από την σπηλιά του Αγίου Αθανασίου, την περιοχή του ΚυρΣαίου όπου ασκήτεψε ο Γέροντας του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη Ησαϊας καθώς και το ασκητήριο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
-Και τους οικήτορες ησυχαστές της Βίγλας να ενισχύει ποικιλοτρόπως στα ασκητικά τους παλαίσματα και δια των πρεσβειών της να εξασφαλίσει το «διάδοχον» των καλυβιών επειδή:
«…Στο Άγιο Όρος τα κελλιά και οι καλύβες στέκονται ακέραιες, χαριτωμένες, σταθερές στον τόπο τους στοργικά προστατευτικές του οικήτορός των όσο αυτός εργάζεται ή και απλώς αναπνέει,ανήμπορος να κάνει τίποτ΄άλλο .Έτσι όμως και πεθάνει και θαφτεί ο Γέροντας και αργήσει να βρεθεί διάδοχος του,αλίμονο δεν μπορούν να περιμένουν πολύ. Τους λείπει η ψυχή τους. Δεν το αντέχουν το αβάδιστο, το άψαυστο των χερουλιών,το σφαλιστό της πόρτας, του ναϊσκου το αλιβάνιστο, το ακάπνιστο του τζακιού τους.Τις πιάνει απελπισία αβάσταχτη και βιάζονται στο σάρωμα, να γίνουν γρήγορα με την γή ένα, αδιαφορώντας με σκληρότητα για την υστεροφημία τους,για…την λύπη των άλλων της τάξεως εξαρτημάτων και για το ότι,αργά ή γρήγορα κάποιος θα είχε την πρόθεση και την επιθυμία την σφοδρή να στεγασθεί εκεί, να ανοίξει τα πορτοπαράθυρα, να εσπερίσει, να ορθρίσει στο κατανυκτικό εκκλησάκι τους, να στείλει από αυτό στον Ύψιστο τις προσευχές του και τους στεναγμούς του,να θυμιατίσει τις εικόνες,να ελπίσει από εδώ την επίτευξη της σωτηρίας του,να το κάνει δηλαδή ουρανοδρόμιό του.».(Επίσκοπος Ροδοστόλου Χρυσόστομος)
Σημείωση.
Για την συγγραφή των άρθρων χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από όλα τα σχετικά με το Άγιο όρος βιβλία του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ροδοστόλου Χρυσοστόμου, το Γεροντικό του Αγίου όρους,το βιβλίο του -Ο Τρικαλινός ιερομόναχος Χαρίτων ο Αγιορείτης του κ.Γεωργίου Αποστολάκη,προέδρου Εφετών καθώς και απο προφορικές μαρτυρίες των πατέρων που ασκούνται στα ησυχαστήρια της Βίγλας.
Ευχαριστούμε και τον κ.Αντώνιο Μάρκου για τις επι πλέον πληροφορίες που μας έστειλε σχετικά με τον μακαριστό Επίσκοπο Βρεσθένης Ματθαίο( Γ.Ο.Χ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου