Φαρισαισμός | Ο Ιησούς καταδικάζει την Τυπολατρία.

 

Τυπολατρία | Ο Φαρισαισμός κρατάει τον άνθρωπο μακρυά απο τον Θεό

Ο Ιησούς εδώ καταδικάζει την τυπολατρία. Οι φαρισαίοι είχαν το θάρρος στους στην προσωπική αυτοθυσία μέσα από την τυπολατρία πιστεύοντας πως έτσι μπορούσε ο άνθρωπος να σταθεί μπροστά στον Θεό(2). Αυτός ήταν ο λόγος που χωρίς δισταγμό βιάστηκαν να κατηγορήσουν τους μαθητές του Χριστού για παραβίαση του νόμου γιατί αφού πείνασαν μαδούσαν στάχυα το Σάββατο για να φάνε.  Αντίθετα ο Ιησούς τονίζει πως ο Θεός εκείνο που ζητά είναι έλεος και όχι θυσία μέσα από την τυπολατρία  (7) . Με αυτό ουσιαστικά διακηρύσσει δίκαιους εκείνους που αντιλαμβάνονται την αδυναμία τους να σταθούν μπροστά στον Θεό και επιζητούν την συγχώρεση του. Ό νόμος δεν μπορεί να καταδικάσει τέτοιους ανθρώπους γιατί τους δικαιώνει αυτός που είναι Κύριος του νόμου, δηλαδή ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός(8).

Η Τυπολατρία και ο Φαρισαισμός οδηγούν στην υποκρισία

Έτσι ο Ιησούς δεν διστάζει  ούτε λεπτό μπροστά στις απειλές και τον φόβο που σπέρνουν οι τυπολάτρες. Ενώ λοιπόν ήταν Σάββατο δεν διστάζει να θεραπεύσει τον άνθρωπο με το ξερό χέρι(9-13). Η τυπολατρία συχνά οδηγά και στην υποκρισία αφού σκοπό της έχει την δόξα των ανθρώπων και την αυτό- δικαίωση. « Αν λοιπόν κανείς δεν θα δίσταζε το Σάββατο να σώσει το ζώο του όταν αυτό κινδυνεύει πόσο μάλλον δεν θα πρέπει να διστάζουμε να κάνουμε το καλό στους άλλους» τονίζει ο Ιησούς.

Ο Ιησούς ενάντια στον Φαρισαισμο και την Τυπολατρία

Αξίζει να εννοήσουμε εδώ πως  αυτή η αντίσταση του Ιησού ενάντια στην τυπολατρία έγινε με κίνδυνο την ίδια του την ζωή δείχνοντας πόσο μισεί ο Θεός αυτή την θανάσιμη αμαρτία(14-15). Γνώριζε πολύ καλά πως η ζωή του είναι στα χέρια του Θεού και γι’ αυτό συνέχισε το έργο που του είχε αναθέσει χωρίς κανένα δισταγμό αλλά με ταπεινό και ήσυχο πνεύμα. Εκπληρώνεται λοιπόν ακόμα μια προφητεία του Ησαΐα στο πρόσωπο του Ιησού που αφορούσε τον ήσυχο και ταπεινό τρόπο με τον οποίο ο Μεσσίας θα έκανε το έργο του κάτω στην γη (19-20).

Ματθαίος 12:1-21

1 Κατ’ εκείνον τον καιρό πορεύτηκε ο Ιησούς το Σάββατο μέσα από τα σπαρτά. Οι μαθητές του, λοιπόν, πείνασαν και άρχισαν να μαδούν στάχυα και να τα τρώνε. Δευτ. 23:25; Μάρκ. 2:23; Λουκ. 6:1; 2 Αλλά οι Φαρισαίοι, όταν τους είδαν, του είπαν: «Ιδού, οι μαθητές σου κάνουν αυτό που δεν επιτρέπεται να κάνουν το Σάββατο». Έξ. 20:10; 3 Εκείνος τους είπε: «Δε διαβάσατε τι έκανε ο Δαβίδ, όταν πείνασε αυτός και όσοι ήταν μαζί του; 4 Πώς εισήλθε στον οίκο του Θεού και τους άρτους της προθέσεως έφαγαν, που δεν επιτρεπόταν σ’ αυτόν να φάει ούτε σ’ όσους ήταν μαζί του παρά μόνο στους ιερείς; Έξ. 29:33; Λευ. 24:9; 1Σαμ. 21:6; 5 Ή δε διαβάσατε μέσα στο νόμο ότι τα Σάββατα οι ιερείς μέσα στο ναό βεβηλώνουν το Σάββατο και είναι αθώοι; Αρ. 28:9; 6 Σας λέω, λοιπόν, ότι κάτι μεγαλύτερο από το ναό είναι εδώ. 2Χρ. 6:18; 7 Και αν είχατε γνωρίσει τι σημαίνει: Έλεος θέλω και όχι θυσία, δε θα καταδικάζατε τους αθώους. Ωσ. 6:6; Μιχ. 6:8; Ματθ. 9:13; Ματθ. 23:23; 8 Γιατί ο Υιός του ανθρώπου είναι Κύριος του Σαββάτου». Μάρκ. 2:28; Λουκ. 6:5;

 9 Και αφού έφυγε από εκεί, ήρθε στη συναγωγή τους. Μάρκ. 3:1; Λουκ. 6:6; 10 Και ιδού ένας άνθρωπος που είχε ξερό χέρι. Τότε τον επερώτησαν λέγοντας: «Άραγε επιτρέπεται να θεραπεύσει κανείς τα Σάββατα;» – για να τον κατηγορήσουν. Λουκ. 14:3; 11 Εκείνος είπε σ’ αυτούς: «Ποιος άνθρωπος είναι από εσάς που θα έχει ένα πρόβατο και, αν αυτό πέσει το Σάββατο μέσα σε βόθρο, δε θα το κρατήσει και δε θα το σηκώσει; Έξ. 23:4; Δευτ. 22:4; 12 Πόσο λοιπόν διαφέρει ο άνθρωπος από το πρόβατο! Ώστε επιτρέπεται το Σάββατο να κάνει κανείς καλό». Γέν. 1:27; 13 Τότε λέει στον άνθρωπο: «Έκτεινε το χέρι σου». Και το εξέτεινε και αποκαταστάθηκε υγιές όπως το άλλο. 14 Και όταν εξήλθαν οι Φαρισαίοι, έκαναν συμβούλιο αποφασίζοντας εναντίον του, για να τον σκοτώσουν. Μάρκ. 3:6; Ιωάν. 5:18; Ιωάν. 10:39; Ιωάν. 11:53; 15 Ο Ιησούς, λοιπόν, επειδή το γνώρισε, αναχώρησε από εκεί. Και τον ακολούθησαν πλήθη πολλά, και τους θεράπευσε όλους, Ματθ. 10:23; 16 αλλά τους επιτίμησε να μην τον κάνουν φανερό, Ματθ. 9:30; Λουκ. 5:14; 17 για να εκπληρωθεί εκείνο που ειπώθηκε μέσω του Ησαΐα του προφήτη, όταν έλεγε: 18 Ιδού ο δούλος μου που διάλεξα, ο αγαπητός μου στον οποίο ευαρεστήθηκε η ψυχή μου. Θα θέσω το Πνεύμα μου πάνω του και δίκαιη κρίση στα έθνη θ’ αναγγείλει. Ησ. 42:1; Ματθ. 3:17; Ματθ. 17:5; Μάρκ. 1:11; Κολ. 1:13; 2Πέτ. 1:17; 19 Δε θα φιλονικήσει ούτε θα κραυγάσει, ούτε θ’ ακούσει κανείς στους πλατιούς δρόμους τη φωνή του. 20 Καλάμι συντριμμένο δε θα σπάσει και φιτίλι που καπνίζει δε θα σβήσει, ωσότου κάνει τη δίκαιη κρίση να νικήσει. 21 Και στο όνομά του έθνη θα ελπίζουν.