Ιερομόναχος Νικάνωρ Καυσοκαλυβίτης (1913 – 17 Μαΐου 1998)

Γέροντας Νικάνωρ Καυσοκαλυβίτης, πάντοτε ευγενής, καταδεκτικός και φιλόξενος (φωτ. μοναχού Γαβριήλ Φιλοθεΐτου)

Τά προσυπέγραφα άνετα τα παρακάτω λόγια του αγαπητού ιερομονάχου Ιωαννικίου Κοτσώνη για τον αείμνηστο παπα-Νικάνορα, τον οποίο γνωρίσαμε από κοντά, όπως ακριβώς τον περιγράφει: «Ο παπα-Νικάνωρ υπήρξε η δεσπόζουσα των τελευταίων ετών μορφή στα Καυσοκαλύβια. Τον ενθυμούμαι με ευγνωμοσύνη για την αγάπη και τη φιλοξενία του. Ήταν χαρακτηριστικός τύπος και εικών Αγιορείτου ασκητού. Μακρυγένης, υψηλός, άδολος στην ομιλία, στη συμπεριφορά, παιδική καρδιά, εργατικός (ησχολείτο με την κατασκευή μάλλινων φανελλών). Πρόσχαρος, προσηνής κι ομιλητικός, σαν Μωραΐτης που ήταν στην καταγωγή. Προπάντων όμως διεκρίνετο για την αγάπη του προς τη θεία Λατρεία. Υπήρξε φιλακόλουθος και ευλαβής λειτουργός του Κυρίου. Έτρεχε σε όλα τα Καλύβια να λειτουργήσει, να εξυπηρετήσει τους Πατέρες και, στο τέλος, άφησε την τελευταία του πνοή, κατά την ώρα της θείας Λειτουργίας».

Ο Γέροντας Νικάνωρ ο Καυσοκαλυβίτης

Γεννήθηκε, ο κατά κόσμον Νικόλαος Μανέτας, στο χωριό Λεόντιο Πατρών το 1913. Το 1929 ήλθε στην Καλύβη της Αγίας Άννης στη σκήτη των Καυσοκαλυβίων. Το 1930 εκάρη μοναχός. Το 1937 χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς από τον μητροπολίτη Μιλητουπόλεως Ιερόθεο († 1956). Ο υποτακτικός του και διάδοχός του Παύλος λέγει πως είχε αγαθότητα, φιλοξενία, πραότητα, ευγένεια, ελεημοσύνη. «Βοηθούσε με ό,τι υλική βοήθεια μπορούσε, αλλά και πνευματικά με λειτουργίες, με τα κομποσχοίνια τους μνημόνευε, χωρίς να κουράζεται καθόλου, προσφέροντας στους πονεμένους συνανθρώπους του ψυχική γαλήνη και ανακούφιση. Ουδέποτε είπε ότι “κάτι είμαι”. Έλεγε: “ένα τίποτα είμαι. Ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου είμαι”. Καμιά φορά δεν είπε ότι “έχω αρετή εγώ. Τίποτα μή με ρωτάτε εμένα, εγώ δεν ξέρω τίποτα, είμαι αγράμματος”. Πάντοτε αυτά μας έλεγε. Και στους λαϊκούς, πάντοτε, τα ίδια έλεγε, αν και αυτοί τον θαυμάζανε για όλες του τις αρετές, που αυτός προσπαθούσε να τις κρύψει, χωρίς όμως να το καταφέρνει…».

Γέροντας Νικάνωρ Καυσοκαλυβίτης, πάντοτε ευγενής, καταδεκτικός και φιλόξενος (φωτ. μοναχού Χαρίτωνος Καρουλιώτου)

Συνήθιζε να ταπεινώνεται, να βάζει πρώτος μετάνοια, ακόμη και στους μικρότερους και στους υποτακτικούς του. Συχνά έλεγε το «μετανοείτε». Τη μετάνοια κήρυττε συνέχεια, με λίγα και απλά λόγια. Δεν έλεγε γενικά πολλά λόγια. Απέφευγε συστηματικά τα παραπανίσια. Λειτουργούσε σχεδόν κάθε μέρα, όσο ήταν καλά. Η καθημερινή ακολουθία στην Καλύβη ήταν όπως στα μοναστήρια, 5-6 ώρες. Έκανε και πολλά σαρανταλείτουργα. Αν δεν λειτουργούσε στην Καλύβη τους, πήγαινε πρόσχαρα όπου τον καλούσαν. Κάνοντας σαρανταλείτουργο για ένα παιδί κωφάλαλο βρήκε θαυματουργικά τη φωνή του.

Στις ασθένειες ήταν πολύ υπομονετικός. Οι ασθένειες δεν τον λύγιζαν. Ανεπαύθη στις 17.5.1998. Την παραμονή πήγε ο παπάς και τον μετέλαβε. Του είπε τρεις φορές «ευχαριστώ». Αυτές ήταν οι τελευταίες του λέξεις. Μετά έπεσε σε κώμα και την άλλη ημέρα εκοιμήθη «τον ύπνο του δικαίου» ο Καυσοκαλυβίτης γεροπλάτανος. Στην εξόδιο ακολουθία του προέστη ο επίσκοπος Ροδοστόλου Χρυσόστομος, που πολύ αλληλοεκτιμούνταν, γνωρίζονταν πενήντα χρόνια, καθώς και στο τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνό του.

Έγραφε περί αυτού ο Αγιορείτης ωραιογράφος επίσκοπος: «Οσιακή μορφή· μέχρι τη ζώνη του η γενειάδα, εκφραστικά και βαθυστόχαστα τα μάτια του, βαρειά και ανδροπρεπής η άρθρωσις των λέξεων, απλοϊκή η διατύπωσις των σκέψεών του, μόνιμη η έκφρασις της χαράς στο πρόσωπό του. Ευγενής, καταδεκτικός, φιλόξενος. Θα λείψει λοιπόν απ’ τη Σκήτη και απ’ ανάμεσά μας η κυπαρισσένια του κορμοστασιά και η βιβλική του φυσιογνωμία, που κάλλιστα θα μπορούσε να παραβληθεί με τις πρωτατινές τοιχογραφίες των πινελιών του Πανσελήνου»…

Πηγές –  Βιβλιογραφία:
Κωνσταντίνου Ρώϊμπα, Ο παπα-Νικάνορας ο Καυσοκαλυβίτης (1929-1998), Άγιον Όρος 2002. Χρυσοστόμου Ροδοστόλου επισκόπου, Θεομητορικά και εξόδια στον ΆΘωνα, Άγιον Όρος 2005, σσ. 395-398.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Μέγα Γεροντικό ενάρετων αγιορειτών του εικοστού αιώνος, τόμος Γ΄ 1984-2000, σελ.1445-14.

Διδαχές καί ἀποκαλύψεις

 

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

Β.1. – Πού να είναι τώρα ο Νοστράδαμος, που προφήτευε το μέλλον του κόσμου; τον ρώτησα μια μέρα.
– Ο Νοστράδαμος μαζί με τον Ιούδα κάθονται σε «κελί φυλακής». (137)
Β.2.  Ο άγιος γέροντας Γαβριήλ εμπόδιζε την έλευση του Αντιχρίστου.
Βαριά άρρωστος ο Γέροντας σηκωνόταν από αγάπη, πιέζοντας τον εαυτό του, και καθόταν έξω στο κελί.
– Ακόμη δεν με παίρνει ο Κύριος, έλεγε.
Παρατηρούσε πολύ προσεκτικά τους ανθρώπους. Μερικούς τους ευλογούσε. Σε άλλους αποκάλυπτε. Σε όλους όμως δίδασκε την αγάπη. Όλα τα άλλα ήταν γι’ αυτόν ασήμαντα. Στους νέους έδινε ιδιαίτερη προσοχή. Μετρούσε την υπομονή και την ταπείνωσή τους. Παρακαλούσε τον Κύριο γι’ αυτούς, τους αγκάλιαζε και τους ευλογούσε, ενώ ταυτόχρονα υπέφερε από απίστευτους πόνους.
Μια μέρα του έκαναν δώρο μια μεγάλη εικόνα της Παναγίας, την οποία είχαν φέρει από το Αγιον Όρος. Χάρηκε πολύ:
– Η Παναγία δεν πηγαίνει έτσι, χωρίς λόγο, σε κανέναν. Και πρόσθεσε στο τέλος:
– Εγώ φεύγω!
– Πώς, π. Γαβριήλ, δεν θα σας δούμε να λειτουργείτε; τον ρώτησαν ανήσυχοι.
– Όχι. Φεύγω για να βάλω στο τραπέζι του Θεού την αγάπη σας. Φεύγω παίρνοντας μαζί μου την αγάπη σας.
Ύστερα, μας κοίταξε με μάτια ορθάνοιχτα και άρχισε πάλι τις σαλότητες.
– Δεν πρέπει να μείνω. Πιστέψτε με, αν δεν φύγω, ο Αντίχριστος δεν μπορεί να έρθει. Εγώ πρέπει να φύγω για να έρθει εκείνος. (Βλ. Β Θεσ. 2:6-8). Καταλάβετέ με. Πρέπει να πληρωθεί η Αγία Γραφή. Το Ευαγγέλιο το γράφει. Αυτός (που εμποδίζει τον Αντίχριστο) είμαι εγώ!  (183-4)

     Β.3.  – Έζησα περίεργα γεγονότα. Δεν ξέρω πώς, με το σώμα ή με το πνεύμα, ήμουν ανεβασμένος στον ένατο ουρανό. Ο θρόνος του Κυρίου βρίσκεται στον ένατο ουρανό. Ήμουν και στην Κόλαση! Δεν με πιστεύετε; Και μας έδειξε κάτω στη γη.
– Εκεί κάτω οι άνθρωποι βασανίζονται. Κι εγώ πώς μπορώ να χαίρομαι;  (213)

   Β.4. Ο Κύριος επιτρέπει την πτώση στην αμαρτία. Έτσι φανερώνεται η ευσπλαχνία του Θεού. Όμως, όλοι μπορούν να μετανοήσουν κάποτε στο χρόνο που μεσολαβεί μέχρι το τέλος της ζωής τους. Ο χρόνος είναι το μεγάλο έλεος του Θεού. Στη διάρκειά του ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί, αλλά μπορεί και να καταστραφεί. Ο άνθρωπος πρέπει ασταμάτητα να επιδιώκει να πλησιάζει τον Θεό. Τότε ο Κύριος θα τον ελεήσει και θα του δώσει όλα όσα του χρειάζονται.
Ο άνθρωπος μια φορά έρχεται στον κόσμο και μια φορά του δίνεται η ευκαιρία να σωθεί. Καμιά μετεμψύχωση δεν υπάρχει. Επιδίωξή σας (πρέπει να) είναι το να γίνετε παιδιά του Θεού. Κάθε βαπτισμένος μπορεί να ονομάζεται παιδί του Θεού. Με την εφαρμογή του Ευαγγελίου και τον ασκητικό του βίο, που θα τον οδηγήσουν στη Βασιλεία των Ουρανών, ο άνθρωπος γίνεται παιδί του Θεού.
Οι απόγονοι του Κάιν θεωρούνται (και αυτοί) παιδιά του Αδάμ. Όμως οι απόγονοι του Σηθ είναι παιδιά του Θεού. Δηλαδή τα παιδιά του Θεού δεν είναι τα σαρκικά παιδιά, αλλά τα (υπάκοα) παιδιά της Διαθήκης. Με αυτό ξεχωρίζουν τα παιδιά του Θεού από τα παιδιά του Πονηρού. Όποιος δεν κάνει καλό δεν είναι από τον Θεό, όπως κι εκείνος που δεν αγαπάει τον αδελφό του. Εμείς όμως, αδέλφια μου, περιμένουμε την υιοθεσία και την εξαγορά μας από τον Κύριο.  (207-8)

    Β.5. Ο π. Γαβριήλ δεν ξεχώριζε ποτέ κανέναν. Τους αγαπούσε όλους και πάντα ήταν έτοιμος να δώσει και τη ζωή του για τον καθένα. Δεν έτρωγε ούτε έπινε νερό όση ώρα συνομιλούσε με κάποιον που είχε προστρέξει σε εκείνον ζητώντας τη βοήθειά του.
– Έστω και μόνο έναν άνθρωπο να μισείς, τότε είσαι μακριά από τη Βασιλεία των Ουρανών. Να τους αγαπάτε όλους για να την κερδίσετε. Η αγάπη είναι μητέρα όλων των αρετών, μας έλεγε συχνά.
Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς την ανεξάντλητη καλοσύνη και χάρη του π. Γαβριήλ:
– Μακάρι όλοι να αξιωθούν της σωτηρίας και να μη κριθούν άξιοι τιμωρίας, παρακαλούσε με δάκρυα τον Δημιουργό.  (208)

    Β.6. – Ποιοι θα σωθούν; ρώτησε κάποιος διάκος.
– «Και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά το όνομά Μου. Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Μαρκ. 13:13). Ιδού ο Θεός! Ισχυρός και μέγας, για τον οποίο δεν γνωρίζουμε ούτε την αρχή ούτε το τέλος Του. Η σοφία Του είναι ανεξερεύνητη και η καλοσύνη Του κρυφή. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Κάιν πάντα σκοτώνει τον Αβελ και ο δρόμος του τελευταίου κατευθύνεται προς την ευλογημένη αιωνιότητα.  (209)

    Β.7. Ο π. Γαβριήλ συχνά αναφερόταν στο εξής χωρίο: «Γίνεσθε ουν (λοιπόν) φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί» (Ματθ. 10, 16). Και εξηγούσε:
– Αν σήμερα δεν συμπεριφέρεστε με σοφία και δεν είστε αγνοί και άδολοι, δεν θα σωθείτε.  (209)

    Β.8. – Θα έρθουν οι καιροί που ο Χριστιανός θα δυσκολευτεί να σωθεί. Τότε τι θα γίνει ο άπιστος;
Έπειτα αναφέρθηκε στις έσχατες μέρες, στις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε οι χριστιανοί, αλλά και στους πνευματικούς πατέρες, που αντί να σώζουν τις ψυχές θα τις καταστρέφουν.
– Τότε με ποιο κριτήριο πρέπει να διαλέξουμε τον πνευματικό μας πατέρα, Γέροντα;
-Από τα έργα του.   (213)

    Β.9. Οι Ιεχωβάδες επικαλούμενοι κάποια χωρία από την Αγία Γραφή, (Βλ. Λευιτ. 17, 14 και 7, 26-27), αρνούνται τη μετάγγιση αίματος, θεωρώντας ότι με το αίμα «μεταγγίζονται» και οι αμαρτίες. Ο πατήρ Γαβριήλ έλεγε γι’ αυτό το θέμα:
– Ναι, στο αίμα είναι οι αμαρτίες. Αλλά αν ο άνθρωπος πεθαίνει, πρέπει να του δώσεις αίμα για να τον σώσεις. Μεταγγίζεις αγάπη! Κι η αγάπη σκεπάζει τις αμαρτίες.  (222)

    Β.10. -Ο Θεός μας ζητάει οι καλές πράξεις που κάνουμε να πηγάζουν από την καρδιά μας. Ό,τι καλό κάνουμε στους άλλους, να το κάνουμε για τον Κύριο (Βλ. Ματθ. 25,40). Όταν κάνεις το καλό, ανεβαίνεις μια σκάλα. Όταν αμαρτάνεις, την κατεβαίνεις. Κι αυτό συμβαίνει σ’ όλη μας τη ζωή.  (223)

   Β.11. Σε πολλούς που ζητούσαν να προσευχηθεί για κάποιο ζήτημα που τους απασχολούσε ο Γέροντας έλεγε:
– Ο Θεός μου είπε: «Γαβριήλ, αυτός ο ίδιος δεν μου το ζητάει. Γιατί εσύ λοιπόν με παρακαλάς»; Και τότε έβαζε πολλές φορές τον επισκέπτη να προσευχηθεί:
– Να παρακαλέσεις εσύ τον Κύριο! Γονάτισε και, έτσι γονατιστός, να λες τον 50ό ψαλμό. (236)

   Β.12. Ο π. Νικόλαος Μακαρασβίλι έλεγε ότι η επαφή με τον πατέρα Γαβριήλ, η υπακοή και ο δρόμος της αρετής τον δίδαξε πως ο άνθρωπος, καθώς προχωρά στην πνευματική ζωή, ανεβαίνει την εξής κλίμακα:

1. Αμαρτωλός.
2. Ανθρωπος που τηρεί τις δέκα εντολές.
3. Πιστός, δοκιμασία του Αβραάμ.
4. Ιερομόναχος, μαθητής, εκείνου που αναζητά τη γνώση.
5. Υπακοή μόνο στον Θεό κι όχι στον άνθρωπο.
6. Αντίληψη του πνεύματος του άλλου (διόραση).
7. ΑΓΙΟΣ.  (241)

    Β.13. Κάποιες φορές που παρακαλούσαν τον Γέροντα να τους ευλογήσει, εκείνος έλεγε:
– Ο Θεός να σε ελεήσει, όταν εσύ ελεείς τον βασανισμένο σαν εσένα άνθρωπο… (241)

   Β.14. Ο γέροντας Γαβριήλ για την αμαρτωλή προσευχή:
– Πείτε μου τι να συμβαίνει; Πότε μπορεί η προσευχή να λογαριαστεί ως αμαρτία;
– Μήπως όταν κάποιος δεν προσεύχεται σωστά;
– Όχι, όταν προσεύχεται σωστά.
– Μήπως όταν δεν προσεύχεται με την καρδιά του;
– Όχι, όταν προσεύχεται με την καρδιά του.
– Μήπως όταν δεν έχει συγκεντρωμένο το νου του όταν προσεύχεται;
– Θέλεις να γίνεις και άγιος; Είναι πολύ δύσκολο όταν προσεύχεσαι να μη σε βομβαρδίζουν λογισμοί.
– Τότε μπορείτε να μας εξηγήσετε πότε συμβαίνει αυτό, π. Γαβριήλ;
– Αμέσως, είπε ο Γέροντας.
Εκείνη τη στιγμή ήρθε μια πιστή για να πάρει την ευχή του. Ο πατήρ Γαβριήλ την παρακάλεσε να κάνει κάτι και εκείνη απάντησε ότι δεν μπορούσε εκείνη την ώρα. Και ο π. Γαβριήλ μας είπε:
– Τώρα αυτή θα πάει να προσεύχεται πέντε ώρες. Αλλά θα την ακούσει ο Θεός που δεν με βοήθησε; Αν δεν τηρείτε τις εντολές του Θεού, καλύτερα να μην Τον κουράζετε με τόσες προσευχές. Δεν σας ακούει και οι προσευχές σας λογαριάζονται ως αμαρτίες. (242)
    Β.15. Για το Μυστήριο της Βαπτίσεως:
Μόλις απέκτησα το πρώτο μου παιδί, ρώτησα τον π. Γαβριήλ πότε θα ήταν καλύτερα να το βαπτίσω, και μου απάντησε:
– Το πνεύμα και το σώμα δημιουργούνται μαζί, με τη σύλληψη. Όταν συλληφθεί το παιδί, στην αρχή ζει με την ψυχή, όμως μετά ο Κύριος, στη μήτρα της μητέρας, δίνει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, για να συνεχιστεί η ζωή τον τέταρτο μήνα από τη σύλληψη. Εκείνη τη χρονική στιγμή το παιδί στην κοιλιά θα κινηθεί και με τα άκρα του θα σε κλωτσήσει. Θα σου επισημάνει την παρουσία του: «Να ‘μαι! Ήρθα».
Το παιδί πρέπει να βαπτιστεί οκτώ ημέρες μετά τη γέννησή του. Αν η ζωή του βρεθεί σε επικίνδυνη κατάσταση, τότε μπορεί να βαπτιστεί και πριν από τις οχτώ μέρες. Αν περάσουν οι σαράντα μέρες και το παιδί πάθει κάτι, τότε οι γονείς είναι υπόλογοι στον Θεό. Αν πεθάνει αβάπτιστο μέσα στις σαράντα μέρες, θα ισχύσουν οι παλιοί νόμοι. Αν όμως περάσουν τις σαράντα μέρες, τότε πάει προσωρινά στον Αδη, αλλά δεν βασανίζεται. Κάθεται στις λάσπες αλλά δεν τιμωρείται, γιατί είναι πνεύματα αγγελικά. Στην τελική Κρίση θα βγουν αυτά τα πνεύματα από τον Αδη. Θα ελευθερωθούν απ’ όλα. Όμως δεν θα δουν το μεγαλείο του Θεού, γιατί δεν έχουν λάβει το Αγιο Πνεύμα!
Μέχρι που να βαπτίσεις το παιδί, βάλε το Σταυρό δίπλα στο κρεβάτι του. Το βαπτισμένο παιδί μπορεί να το πολεμά ο πονηρός ή να το ενοχλεί μια αρρώστια και αυτό δεν μπορεί να σου το πει. Γι’ αυτό πρέπει ο ιερέας να διαβάζει, με σταυρό που έχει τον Εσταυρωμένο, τις ειδικές ευχές για τα νήπια. Αν το παιδί ασθενήσει και δεν προλαβαίνεις να το βαπτίσεις, τότε ακόμη και ο παππούς μπορεί να βαπτίσει τον εγγονό του. Σε αυτή την περίπτωση ούτε ο άγγελος μπορεί να εμποδίσει τη βάπτιση. Ο νονός είναι υπεύθυνος για το βαπτιστήρι του, για να μην πεθάνει πνευματικά. Αν όμως ο νονός πει κάτι και το βαπτιστήρι του δεν τον ακούσει, τότε εκείνος δεν φέρει ευθύνη. (245)

     Β.16. Τι δύναμη έχει, Γέροντα, το ευχέλαιο;
– Το ευχέλαιο έχει τέτοια δύναμη, που εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος γίνεται σαν μικρό παιδί. Αν ο άνθρωπος είναι υγιής και δεν έχει ανάγκη, τότε το ευχέλαιο δεν κάνει να γίνεται παραπάνω από δύο φορές το χρόνο. Είναι μεγάλο μυστήριο.  (248)

   Β.17. Στις αρετές ο Γέροντας, εκτός από το φόβο του Θεού, συνυπολόγιζε ως ιδιαίτερα σημαντική και την υπακοή. Πάντα έλεγε ότι με την υπακοή μπορείς να πετύχες τη θεία σοφία, αλλά πως και η υπακοή χρειάζεται μεγάλη σοφία. Μια φορά ρώτησε κάποιον πολύ καλό υποτακτικό του:
– Αλήθεια, σε όλα πρέπει να με υπακούς;
– Ναι, π. Γαβριήλ.
– Μεγάλη ανοησία! Αν εγώ πέσω στο γκρεμό, θα μ’ ακολουθήσεις και εσύ; (265)

    Β.18. Όταν χάρισαν στον π. Γαβριήλ λίγα μήλα, είπε στη μοναχή Παρασκευή:
– Να τα κάνουμε γλυκό. Όμως να τα βράσεις μαζί με τα κουκούτσια τους.
Εκείνη δεν τον άκουσε. Σκέφτηκε ότι έτσι το γλυκό θα ξυνίσει. Και τα έβρασε όπως εκείνη θεώρησε σωστό, χωρίς δηλαδή τα κουκούτσια τους. Σε λίγο καιρό όμως όλο το γλυκό χάλασε. (265)

   Β.19. Όταν ήταν έγκυος η γυναίκα μου, ρώτησα τον Γέροντα αν έπρεπε να νηστέψει.
– Πού ακούστηκε μια έγκυος ή αυτή που θηλάζει παιδί να νηστεύουν; (273)

    Β.20. Για την εγκράτεια:
Ο π. Γαβριήλ συχνά εξηγούσε στη νεολαία τη σημασία της εγκράτειας και δίδασκε τους νέους πώς να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Όταν κάποτε τον ρώτησα τι σημαίνει να κοιτάζεις με πονηρό τρόπο κάποιον, μου εξήγησε:
– Να, εδώ σ’ εμποδίζει το μέρος. Αλλά ακόμη κι αν σου συμβεί στο δάσος και δεν υποκύψεις στην επιθυμία, αυτό σημαίνει ότι δεν αμάρτησες. Όμως εσύ είσαι άνδρας. Ήρθε η ηλικία σου. Έχεις από τη φύση σου ανάγκη – και αυτό είναι ευλογία του Θεού. Και αγωνίζεσαι γι’ αυτό. Το σημαντικότερο είναι να μην πέφτεις στην αμαρτία της υπερηφάνειας, που είναι πιο μεγάλη αμαρτία από τους σαρκικούς λογισμούς και τις επιθυμίες. Δεν είσαι Θεός, να μη σε πονάει τίποτα. Αν ο άνθρωπος δεν είχε καμιά επιθυμία, θα έλεγε: «Τι μου χρειάζεται ο Θεός»; Όμως ο Κύριος τα επιτρέπει όλα αυτά για να διαλέξει ο ίδιος ο άνθρωπος το πώς πρέπει να πορευτεί προς τον Θεό.
Κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, όταν στα ζευγάρια ο ένας νηστεύει και θέλει να εγκρατεύεται, ενώ ο άλλος έχει επιθυμία, καλύτερα είναι να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον, παρά να γκρεμιστεί η οικογένεια με την αναζήτηση άλλου συντρόφου. (273)

    Β.21. Ο π. Γαβριήλ είπε σε μια έγκυο γυναίκα:
– Το παιδί ακούει, γι’ αυτό να του μιλάτε από τώρα για τον Θεό, κι έτσι να το μεγαλώσετε.
– Τι λέτε, π. Γαβριήλ, πώς είναι δυνατόν ν’ ακούει το παιδί μέσα στην κοιλιά της μάνας;
– Δεν το πιστεύετε δηλαδή;
Και στρεφόμενος προς την κοιλιά της μητέρας είπε:
– Ε; Δεν ακούς το λόγο του Κυρίου;
Τότε το παιδί άρχισε να κλωτσάει τόσο δυνατά την κοιλιά της μητέρας του, που εκείνη διαμαρτυρήθηκε:
– Το παιδί δεν με αφήνει να ηρεμήσω. Μπορώ, σας παρακαλώ, να βγω λίγο έξω; (279)

    Β.22. Ένας λαϊκός τον ρωτούσε διάφορα για την πνευματική ζωή:
– Γιατί ενδιαφέρεσαι; απόρησε ο Γέροντας.
-Έτσι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, απάντησε εκείνος.
– Τότε μη με ρωτάς. Διότι, αν σου απαντήσω, θα έχεις πλέον τη γνώση και θα είσαι υποχρεωμένος να την τηρείς. Κι αν δεν την τηρήσεις, θα τιμωρηθείς. «Ο γνούς και μη ποιήσας δαρήσεται πολλάς» (βλ. Λουκ. 12:47).
Στις έσχατες ημέρες, θα ζητείται από τους λαϊκούς να τηρούν μόνο τις δέκα εντολές για να σωθούν. Όμως οι μοναχοί πρέπει να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες του Ευαγγελίου για να σωθούν.  (285)

Β.23. Ήθελε οι μοναχές να συνηθίσουν την αυστηρή ζωή του μοναστηριού. Τις ασκούσε στην υπομονή και την υπακοή. Κι έλεγε:
– Καλύτερα μια καλή μητέρα, παρά μια κακή μοναχή!  (287)

    Β.24. Η αρετή της φιλοπατρίας:
Ο π. Γαβριήλ πονούσε πολύ για τη χώρα του. Όταν τον έπιανε η μελαγχολία για τη Γεωργία, φώναζε τη μοναχή Παρασκευή που τον φρόντιζε και την παρακαλούσε να τραγουδάει ένα νανούρισμα, το «Ιαβ-νάνα». Αυτή η μελαγχολική μελωδία του θύμιζε τον πόνο των Γεωργιανών.
– Αλοίμονο στον μοναχό ή στη μοναχή που δεν νιώθουν τον πόνο του λαού τους! Πώς μπορεί ο μοναχός να είναι καλά όταν ο λαός βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση; Όπου είναι ο λαός εκεί είναι και ο μοναχός!  (287)

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)

«…Ὅμως, ἄν ὁ ἰερέας κηρύττει λανθασμένα σε δογματικά θέματα, τότε ἀπομακρυνθεῖτε ἀπ’ αὐτόν.»

 

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ
ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)
Γ.1. Για τους άξιους ή μη ιερείς:
Μερικοί ιερείς ήταν απότομοι και με τον τρόπο τους απομάκρυναν κάποιους από τους ναούς. Όταν όμως γνώριζαν τον άγιο Γέροντα, ξαναέβρισκαν την οδό της αληθείας. Ο Γέροντας μας έλεγε:
– Από την εποχή των αποστόλων, ο Ορθόδοξος ιερέας, με τη χειροτονία του, έχει πάρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, την οποία οι αιρετικοί δεν έχουν. Αν ο ιερέας είναι αμαρτωλός, όταν τελεί τις ιερές ακολουθίες είναι δεμένος με σκοινί, και την τέλεση του μυστηρίου αναλαμβάνουν οι άγιοι άγγελοι.
Ο αμαρτωλός ιερέας μοιάζει με κάποιον που βγάζει από το πηγάδι το αθάνατο νερό με χρυσό κουβά. Το νερό δεν παθαίνει τίποτα από τις αμαρτίες του. Γι’ αυτό και ο σοφός άνθρωπος θα χρησιμοποιήσει τη χάρη εκείνη που κατέρχεται μέσα του από τη Θεία Λειτουργία. Όμως, αν ο ιερέας κηρύττει λανθασμένα σε δογματικά θέματα, τότε απομακρυνθείτε απ’ αυτόν. Είναι εχθρός και προδότης. Μέχρι να τον αποσχηματίσουν, με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, δεν θα λείψει η θεία χάρις απ’ όσους τον πλησιάζουν για πρώτη φορά και δεν τον γνωρίζουν. Οι άγιοι πατέρες διδάσκουν: Ένας ιερέας με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος έχει τόση δύναμη όση δεν έχουν όλοι οι λαϊκοί μαζί!   (289)
    Γ.2. Ο Γέροντας αποκάλυπτε μια εσφαλμένη πράξη με ευθύτητα και ειλικρίνεια. Και αν παραβιάζονταν οι εντολές του Ευαγγελίου, δεν δικαιολογούσε ούτε τους ιερείς.
– Εκεί που ήταν ανάγκη ο Χριστός οργίστηκε. Αυτή είναι και η «δουλειά μου, η οποία μου ανατέθηκε από τον Κύριο», έλεγε.   (289)
    Γ.3. Ο π. Γαβριήλ θύμωνε πολύ όταν η εκτέλεση των κανόνων γινόταν ατελώς ή λανθασμένα.
– Πρέπει ο ιερέας να διαβάζει πλήρως τους εξορκισμούς. Και να διαβάζονται σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Τι γίνεται που τους διαβάζουν σε τόσους ανθρώπους; Κι αν το κακό πνεύμα μεταπηδήσει σε άλλον άνθρωπο; Είναι αρκετό, σ’ αυτόν που δεν είναι δαιμονισμένος, να του διαβάζουν τρεις φορές τις ευχές. Και (γενικά) παραπάνω από εφτά φορές δεν κάνει.   (289)
   Γ.4. – Αν ο λαϊκός δώσει χαρτί με ονόματα υπέρ υγείας και αναπαύσεως για να τα μνημονεύσουν στη Θεία Λειτουργία, και ο ιερέας από ραθυμία δεν τα διαβάσει, τους μνημονεύει ο Θεός. Μη νομίζεις ότι ο Θεός κοιμάται. Ο Κύριος λέει: «Σε Μένα θα δώσουν λόγο για σας». (Βλ. Εβρ. 13, 17).  (289)
    Γ.5. – Αν εσύ δεν περάσεις εκείνες τις δοκιμασίες, για τις οποίες πρέπει να διδάξεις τον άλλον, τότε πώς θα γίνεις γιατρός του πλησίον σου; Γιατρέ, πρέπει πρώτα να θεραπεύσεις τον εαυτό σου. Όμως, όποιος είναι έξυπνος μαθαίνει από τα λάθη του άλλου, ενώ ο ανόητος από τα δικά του. Γνώση χωρίς πείρα είναι «θεολογία» του Πονηρού, έλεγε.  (296)
    Γ.6. – Αν πάντοτε ο Κύριος μας εκδήλωνε την αγάπη Του, τότε δεν θα ήταν φίλος μας. Δίνει δοκιμασίες σε μας τους αμαρτωλούς, ώστε να μας εξετάζει, για να μαθαίνουμε, για να δυναμώνουμε, και όταν τις αντιμετωπίζουμε με υπομονή, με αγωνιστικότητα και βγαίνουμε από αυτές καθαροί, τότε πληθαίνει η χάρις του Θεού!
Ο Θεός είναι ατέλειωτη καλοσύνη, απέραντη αγάπη και αλήθεια. Όποιος αγαπάει την αλήθεια και την καλοσύνη, εκείνος αγαπάει και τον Θεό. Και ο Θεός θα τον αγαπήσει σαν δικό Του παιδί. Από μας τους αδύναμους θα ζητήσει λιγότερα, όμως από τους δυνατούς περισσότερα.  (295)
     Γ.7. Μια φορά τον ρώτησα:
– Τι να κάνω όταν είμαι άρρωστος: Να προσευχηθώ ή να πάρω φάρμακα;
– Όταν βρέχει, μερικοί θα φορέσουν σανδάλια και θα πουν ότι με τη βοήθεια του Θεού δεν θα κρυώσουν. Και όταν κρυώσουν; Τι θα φταίει ο Κύριος αν αυτοί κρύωσαν με την απερισκεψία τους; Κι άλλοι όταν αρρωσταίνουν, θα πουν από υπερηφάνεια: «Δεν θέλω φάρμακα, θα με βοηθήσει ο Θεός». Ευλογημένε! Αν πονάει το κεφάλι σου, πιες πρώτα ένα παυσίπονο, με πίστη στον Κύριο, διότι στα φάρμακα ο Κύριος έβαλε θεραπευτική δύναμη. Γιατί αμέσως καταφεύγεις στον Κύριο; Αν δεν σε βοηθήσει το παυσίπονο, τότε να επικαλεστείς τους αγίους. Εγώ, ο αμαρτωλός, δεν τολμώ να ζητήσω κάτι από τον Θεό. Μόνο το έλεός Του ζητάω!    (295-6)
   Γ.8. Ο Γέροντας έλεγε συχνά με πόνο και δάκρυα στους ανθρώπους που υπέφεραν από τις δοκιμασίες της χώρας ή εξαιτίας προσωπικών τους θεμάτων:
– Όταν ο Θεός σου στέλνει δοκιμασίες, πρέπει να χαρείς. Αυτή η χώρα θα αφανιστεί σαν το κερί που καίγεται. Γι’ αυτό πρέπει να σκέφτεστε την ψυχή σας.  (296)

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:

Γιά τούς αὐτόχειρες

 

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)
Δ.  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ
Δ.1. Σωστά επιτρέπει η Εκκλησία να κάνουμε καλοσύνες για την ψυχή του αυτόχειρα. Δεν πρέπει όμως οι ιερείς να τον μνημονεύουν στη Θεία Λειτουργία, γιατί μνημόσυνο στη Λειτουργία σημαίνει ένωση με τον Θεό. Αν ο άνθρωπος φεύγει από αυτή τη ζωή χωρίς να έχει εξομολογηθεί και πλυθεί από τις αμαρτίες του, θα βασανίζεται πιο πολύ πλησιάζοντας στον Θεό. Όπως τα μυρμήγκια, που αν πλησιάσουν τον ήλιο θα καούν. (313)
   Δ.2. – Αν κάποιος άνθρωπος που είναι ψυχικά άρρωστος ή δεμένος με μάγια αυτοκτονήσει, ελεείται από τον Κύριο, επειδή τον θεωρεί θύμα του Πονηρού. Αν όμως ο άνθρωπος συνειδητά αυτοκτονήσει, τότε οδεύει προς την Κόλαση. Γι’ αυτούς δεν κάνει να προσεύχεσαι (στην Εκκλησία). Μόνο να κάνεις καλοσύνες στ’ όνομά τους, οι οποίες θα βοηθήσουν την ψυχή τους. Οι ελεημοσύνες και οι καλές πράξεις είναι ικανές να τους ελευθερώσουν από τα δεσμά της Κόλασης.  (313)
     Δ.3.  Περίπτωση αυτοκτονίας από μάγια.
Μια γυναίκα, της οποίας ο γιος είχε πεθάνει από μάγια, πήγε απαρηγόρητη στον π. Γαβριήλ. Είχε αυτοκτονήσει πέφτοντας από το μπαλκόνι. (313)

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)

Γιά τή Μαγεία

 

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
 Ε.  ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΓΕΙΑ

Ε.1. Μια γυναίκα, της οποίας ο γιος είχε πεθάνει από μάγια, πήγε απαρηγόρητη στον π. Γαβριήλ. Είχε αυτοκτονήσει πέφτοντας από το μπαλκόνι. Αφού του διηγήθηκε τα πάντα, ο π. Γαβριήλ της απάντησε αυστηρά:
– Αφού βρήκες στο σπίτι ένα μαύρο αντικείμενο και σ’ έβαλε σε υποψίες, γιατί δεν το πέταξες; Αυτά ήταν μάγια. Μετά, που έτρεχες τον γιο σου στους μάγους για να τον βοηθήσουν τάχα να λυθεί από τα μάγια, δεν ήξερες ότι θα πάθαινε χειρότερα; Αυτές είναι δουλειές του Πονηρού κι εσύ μόνη σου κατέστρεψες τον γιο σου. Ταυτόχρονα τον πήγαινες και στην εκκλησία. Αφού ξέρεις πως δεν μπορείς να είσαι υπηρέτης δύο (αντιπάλων) αφεντάδων. Ή στο έναν θα υπακούς ή στον άλλον. Αν έφερνες τον γιο σου σε μένα, τότε μεταξύ μας θα βρισκόταν ο Χριστός και δεν θα γινόταν τίποτα. Έπειτα όμως την παρηγόρησε, λέγοντάς της:
– Μη φοβάσαι. Μακάρι να ήμουν κι εγώ εκεί που είναι τώρα ο γιος σου (στον Παράδεισο). Εκείνος είναι πληγωμένος από τον Πονηρό. Και από τον άνθρωπο που έχασε τα λογικά του ο Θεός δεν θα ζητήσει λόγο για τις (μετά την απώλεια της λογικής) αμαρτίες του.   (313-4)
     Ε.2. Ένας ιερέας διηγείται:
«Ο π. Γαβριήλ προσπαθούσε πάντα να μας προφυλάξει από την επήρεια του κακού με την προσευχή του αλλά και τις συμβουλές του. Έλεγε, για παράδειγμα, πως η μαγεία και η καφεμαντεία είναι δεμένες όπως το ψωμί με το ζυμάρι, ενώ έδινε πολύ μεγάλη σημασία στη δύναμη της προσευχής κι έλεγε πως είναι ένα από τα πιο ισχυρά όπλα στα χέρια του καλοπροαίρετου χριστιανού.
– Τι νομίζετε; Το κακό, η μαγεία, δεν είναι μόνο αυτό που κάνει ο μάγος. Το κακό μπορεί να το κουβαλάει και ο απλός άνθρωπος. Μπορεί ακόμη και ο καλόπιστος. Γι’ αυτό λέγε πάντοτε την (Γεωργιανή) ευχή της «προϋπάντησης»: «Κύριε ο Θεός, απάλλαξέ μας από τις κακές προθέσεις για να πράττουμε εν ειρήνη το θέλημά Σου. Αμήν».
Σταύρωσε και την πόρτα στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Αν υπάρχουν υποψίες ότι στο σπίτι έχουν κάνει μάγια, πρέπει να φέρουν τον ιερέα να διαβάσει «ευχές κατά της μαγείας» και έτσι να ευλογηθεί το σπίτι. Ο ιερέας δεν πρέπει να φέρει τον αγιασμό από την εκκλησία, αλλά να κάνει μικρό αγιασμό μέσα στο σπίτι και με αυτό να το ραντίσει. Από μόνος του όμως ο αγιασμός δεν διώχνει τη δαιμονική ενέργεια! Αλλά, αν δεν έχουν γίνει μάγια, ένας απλός αγιασμός είναι αρκετός.  (317)
    Ε.3. Είπε ακόμη ο άγιος γέροντας Γαβριήλ:
– Κήρυττα τον Χριστό όταν πέρασε από μπροστά μου ένα ανδρόγυνο που τσακωνόταν. Η καρδιά μου με οδήγησε να πάω κοντά τους. Κόντευαν να χωρίσουν. Παρακάλεσα τον νεαρό να του μιλήσω ιδιαιτέρως. Συναντηθήκαμε στο ναό και του είπα πως ξέρω ότι του έχουν κάνει μάγια, γι’ αυτό και δεν μπορεί να έχει συζυγικές σχέσεις με τη γυναίκα του και πως, αν με ακούσει, θα τον βοηθήσω. Εκείνος με άκουσε. Μόνοιασε με τη γυναίκα του και έκαναν δύο παιδιά (όπως του προείπε ο Γέροντας).  (318)
    Ε.4. – Προ καιρού, μια γειτόνισσα με παρακάλεσε να τη βοηθήσω γιατί ήξερε πως της είχαν κάνει μάγια. Πήγα, παίρνοντας το Μεγάλο Ευχολόγιο, αγίασα το σπίτι και ύστερα διάβασα, σύμφωνα με τον κανόνα, τις ευχές κατά της μαγείας. Η καρδιά μου με πληροφόρησε πού ήταν τα μάγια. Τα έβγαλα και τα έκαψα στη μέση της αυλής.
Μερικές μέρες αργότερα, πηγαίνοντας προς τη λαϊκή αγορά, δεν ξέρω γιατί, πέρασα απ’ αυτό το σπίτι. Μπήκα στην αυλή και τους χαιρέτησα όλους. Γιατί μπήκα και τι ήθελα δεν ήξερα. Γυρνώντας να φύγω, σκόνταψα και έπεσα κάτω με την πλάτη, όπου κόλλησα ακριβώς στο σημείο εκείνο που την προηγούμενη μέρα είχα κάψει τα μαγικά αντικείμενα. Κατάπια και τη γλώσσα μου. Ήρθαν οι γείτονες και δεν μπορούσαν να με σηκώσουν. Ήμουν έτσι ξαπλωμένος, σαν να με είχαν καρφώσει στο έδαφος. Κι εκείνη τη στιγμή κατέφθασε ένας γνωστός μου ιερέας, ο οποίος μου είπε ότι η καρδιά του τον πληροφόρησε να με βρει. Μου διάβασε ευχές, με ράντισε με αγιασμό, με σταύρωσε και με σήκωσε εύκολα. Τότε είπα: «Στο σημείο αυτό έκαψα τις προάλλες τα μάγια και, από την απροσεξία μου, έμπλεξα στην παγίδα του Πονηρού».  (319)
     Ε.5. Μια πιστή θυμάται:
«Κάποια γειτόνισσά μου, που μόλις είχε επιστρέψει από τον π. Γαβριήλ, δεν μπορούσε να περπατήσει. Ήρθε σπίτι και παραπονιόταν στη μητέρα μου:
– Ποιος είναι αυτός; Από την ώρα που με σταύρωσε δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου. Η μητέρα μου μετέφερε τα λόγια αυτά στον πατ. Γαβριήλ και εκείνος, συνοφρυωμένος, της απάντησε:
– Σε κανέναν δεν έκανα κακό. Απλώς εκείνη έπαθε αυτό που επιθυμούσε να πάθετε εσείς!
Αργότερα, αφότου πέθανε η μητέρα μου, η θεία μου με ρώτησε αν είχαμε τίποτα ρούχα της, διότι μια κοινή μας γνωστή ισχυριζόταν ότι την είδε στ’ όνειρό της γυμνή και της ζητούσε να της δώσει ρούχα να ντυθεί. Και έτσι σκέφτηκε να της στείλει ρούχα μέσω κάποιου που πέθανε στο χωριό μας. Όλα αυτά τα αναφέραμε στον π. Γαβριήλ. Ο Γέροντας μας άκουγε σκεπτικός και ξαφνικά, με φωνή που δεν έμοιαζε ανθρώπινη, φώναξε:
– Ου! Σατανά! κουνώντας τις γροθιές του.
Σκέφτηκα μήπως τρελάθηκε. Μόλις ηρέμησε, μας είπε:
– Μη δώσετε επ’ ουδενί τα ρούχα που σας ζήτησε. Θέλουν να κάνουν πιο δυνατά μάγια στο νεκρό.
Κι από τότε κανείς δεν μας ξαναζήτησε τίποτα».   (320)
    Ε.6. Μια νύχτα που ο π. Γαβριήλ βρισκόταν στην Τιφλίδα, άγγελος Κυρίου τον ξύπνησε και τον διέταξε να τον ακολουθήσει. Πήγαν στο νεκροταφείο Χοντζεβάνι. Εκεί του είπε ν’ ανοίξει έναν τάφο. Ο Γέροντας, χωρίς να πει λέξη, υπάκουσε κι άρχισε να σκάβει. Μετά από αρκετή ώρα δουλειάς, βρήκε μερικά παράξενα αντικείμενα, μαζί με μια κούκλα χειροποίητη, καρφωμένη με πολλές βελόνες. Ο άγγελος τον διέταξε να τα πετάξει όλα πίσω του, έτσι που να μην ακουμπάνε το ένα το άλλο. Τρεις μέρες ύστερα, είδε ένα όνειρο. Μας διηγήθηκε ο ίδιος:
«Βρισκόμουν σ’ ένα χωριό με Τατάρους. Προχωρώντας, έβλεπα αριστερά μου και δεξιά μου σπίτια με άσπρες ταράτσες. Σ’ ένα σπίτι έμενε όρθιος μόνο ένας τοίχος κι αυτός ήταν έτοιμος να πέσει. Κοντά στον τοίχο ήταν μια νέα γυναίκα με μαντίλα κι ένα μωρό στην κούνια που το λίκνιζε.
– Γυναίκα, πάρε από εκεί την κούνια. Θα πέσει ο τοίχος και θα σας σκοτώσει και τους δύο.
Εκείνη δεν μου έδωσε σημασία και συνέχισε να κουνάει την κούνια. Την προειδοποίησα τρεις φορές. Την τρίτη φορά, με κοίταξε ήρεμα και χαμογελώντας μου είπε:
– Εσύ μου έκανες τέτοια καλοσύνη, που όχι ο τοίχος, αλλά τίποτα δεν θα μπορέσει πια να μας κάνει κακό».   (321)

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)

Γιά τήν κόλαση

 

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ
ΣΤ.1.  Ο Θεός είναι ο Μέγας Κριτής. Γνωρίζει πόσες φορές θα ανασκιρτήσει η καρδιά σου και πόσες σταγόνες θα περάσουν από το νεφρό σου. Και αυτά τα μετράει ο Κύριος. Αλλά, είναι ο Δικαστής. Και κρατάει και την Κόλαση. Ο Θεός, όταν θέλει να καταδικάσει μια χώρα, αποστρέφει το βλέμμα Του από αυτήν. Κόλαση είναι η απομάκρυνση από τον Θεό. Κι απ’ αυτό το μέρος έχει αποστρέψει το πρόσωπό του.
Εκεί τα βάσανα δεν θα έχουν τέλος. Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος, απομακρύνεται από μας σωματικά. Και αυτό μας στενοχωρεί. Όμως πόσο φοβερότερο είναι να απομακρυνθείς από τον Θεό… Το κακό δεν το δημιούργησε ο Θεός. Γιατί το κακό δεν είναι αυθύπαρκτο. Το κακό είναι η απώλεια της καλοσύνης! Ο Σατανάς ήταν πρώτα φορέας του φωτός, δημιουργημένος με καλοσύνη, αλλά όταν περιφρόνησε την καλοσύνη τη μετέτρεψε σε κακό. Και ο Θεός τον εξόρισε από τον Ουρανό για να εγείρει σ’ αυτόν τη μετάνοια. Αν ο Αδάμ και η Εύα είχαν μετανοήσει, ο Θεός θα τους άφηνε στην Εδέμ. Γι’ αυτό είπε στον Αδάμ: «Αδάμ, πού είσαι»; Επιζητούσε τη μετάνοιά του για να τον αφήσει στον Κήπο της Εδέμ! (314-5)
   ΣΤ.2. – Ο Θεός δεν δημιούργησε τα βασανιστήρια για τους ανθρώπους. Η Κόλαση είναι η ευσπλαχνία του Θεού. Όταν ο άνθρωπος είναι πικραμένος, προτιμάει να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο, γιατί ο τοίχος τον ανακουφίζει. Όμως το κεφάλι πονάει. Ό,τι κάνει εδώ ο τοίχος, έτσι και στην Κόλαση η φωτιά γλιτώνει την ψυχή από τα πιο πολλά βάσανα.
– Γέροντα, είναι αλήθεια όταν λένε ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ βγάζει στις 6 Σεπτεμβρίου τις ψυχές από την Κόλαση (ΑΔΗ για την ακρίβεια); Αυτό το λέει η Εκκλησία μας ή η παράδοση;
– Όχι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, αλλά η ελεημοσύνη του Θεού τις βγάζει, με τη βοήθεια του Αρχαγγέλου. (315)

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)

Γιά τούς πλανόμενους:αἱρετικούς

 

  ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ
 Ζ.1. – Ο πάπας της Ρώμης θα ξεπεράσει τον λαό του στην Κόλαση. Κάθε αμαρτία μας απομακρύνει από τη χάρη του Θεού. Σύμφωνα με τις πράξεις μας θα είναι η αμοιβή μας. (324)
    Ζ.2. …Ο π. Γαβριήλ, όταν μιλούσε για αιρετικούς ή πιστούς άλλων θρησκευμάτων, τόνιζε πάντοτε ότι πρέπει να επιδεικνύουμε την ίδια αγάπη σε όλους. Μια μοναχή του είπε κάποια φορά:
– Μίλησα με έναν αιρετικό. Οργίστηκα τόσο πολύ όταν με έβρισε, που νομίζω πως αμάρτησα.
Ο π. Γαβριήλ τότε της απάντησε γλυκά:
– Δεν είναι πέτρινη η καρδιά σου για ν’ ακούς αδιάφορα να σε βρίζουν για την πίστη σου. Αν δεν είσαι αγνός και άκακος σαν μικρό παιδί, δεν θα μπεις στη Βασιλεία των Ουρανών. Όχι όμως να έχεις και το μυαλό ενός μικρού παιδιού!
Ενώ σε άλλη μοναχή είχε πει:
– Θα έρθει εποχή που θα σας οδηγούν κοσμικοί άνθρωποι.
Μακάρι να μου έρθει κάποιος αιρετικός ή Βαπτιστής ή Μάρτυρας του Ιεχωβά. Θα τους βάλω να καθίσουν, θα τους ταϊσω και θα τους διδάξω τον καλό λόγο. Αλλά εγώ δεν θα φάω μαζί τους. Δεν θα καθίσω με απίστους. Κι αν έρθει κάποιος, εσύ μη σηκώνεσαι. Μη δώσεις τη θέση σου. Αφησέ τον να καθίσει με τον εαυτό του. Δεν πήγες εσύ, αυτός ήρθε και κάθισε δίπλα στους πιστούς. Γι’ αυτόν θα σηκωθούν όλοι;  (326)
   Ζ.3. Ο π. Γαβριήλ έκανε λόγο και για τον τρομερό Οικουμενισμό.
Έλεγε ότι στην αρχή θα είναι μια αίρεση και αργότερα θα γίνει μεγάλο μπέρδεμα. Μετά την εμφάνιση του οικουμενισμού θα έρθει ο Αντίχριστος. Μια μέρα ήρθε κάποιος στο Σαμτάβρο που πήγε να κάνει τον δάσκαλο στον Γέροντα γύρω από το θέμα αυτό. Ο π. Γαβριήλ, σαν να μην καταλάβαινε τίποτα, τον σταμάτησε και τον ρώτησε:
– Τι οικούμενα; Ποια οικούμενα και πράσιν’ άλογα; Δεν καταλαβαίνω! Και απευθυνόμενος στους άλλους συνέχισε:
– Τι σας εμποδίζει να σωθείτε αν οι άλλοι βρίσκονται σε τέτοια κατάσταση;  (326)
      Ζ.4. Μάρτυρες του Ιεχωβά:
Μια φορά πήγαν στον Γέροντα δύο γυναίκες Μάρτυρες του Ιεχωβά. Τις έστειλαν για να δουν αν ο π. Γαβριήλ θα τις έφερνε στην οδό της αληθείας. Όταν μπήκαν στο κελί, ο π. Γαβριήλ, με ένα μυστηριώδες ύφος στη φωνή του, φώναξε:
-Ήρθε το χαλάζι και βρήκε την πέτρα!
Μετά άρχισε να κλαίει για πολλή ώρα. Οι γυναίκες, μην αντέχοντας άλλο, τον ρώτησαν γιατί έκλαιγε.
– Πώς να μην κλαίω; Για όλους τους χριστιανούς η πόρτα της Βασιλείας των Ουρανών είναι ανοιχτή, όμως εγώ από τις αμαρτίες μου δεν μπορώ να μπω! Κι αυτοί οι Ιεχωβάδες, πέντε εκατομμύρια στον κόσμο, λένε ότι θα σωθούν μόνο 144 χιλιάδες. Αυτοί έχουν πιάσει όλες τις θέσεις, κι εμένα ποιος θα με βάλει μέσα;
Οι γυναίκες τα έχασαν. Δεν ήξεραν τι ν’ απαντήσουν. Ύστερα τους μίλησε για την πλάνη στην οποία βρίσκονταν, τους δίδαξε την ορθή πίστη και, τέλος, έγιναν μοναχές στο μοναστήρι Μπόδμπε.  (327)
     Ζ.5. Η πλάνη των εξωγήινων:
Κάποτε είχε αναστατώσει την Τιφλίδα ένα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο. Οι άνθρωποι στέκονταν ώρες στο δρόμο και κοιτούσαν το αντικείμενο που πετούσε αθόρυβα.
– Πώς γίνεται να πετάει πάνω απ’ το κεφάλι σου ένα τόσο μεγάλο αντικείμενο και να μην ακούς θόρυβο; ρώτησαν τον Γέροντα.
– Αν αυτά ήταν καλοσυνάτα πλάσματα, γιατί να έρχονταν αθόρυβα; Ο Κύριος, όμως, όταν θα έρθει με τους αγγέλους Του, μέσα στη δόξα, θα ακουστεί απ’ όλους. Αυτά, αν έρχονταν για κάτι καλό, θα μας φώναζαν: «Ε, καλοί μας άνθρωποι, ανοίξτε μας την πόρτα»! Αυτά όμως έρχονται κρυφά, έρποντας σαν φίδια και κατασκοπεύοντας. Τέτοια ύποπτη ησυχία δημιουργεί στον πιστό άνθρωπο αμφιβολία και είναι κακό σημάδι. Ύστερα είπε κάτι αστείο και άρχισε τις σαλότητες.   (330)
   Ζ.6. – Ο Αντίχριστος έχει για τον άνθρωπο 666 παγίδες. Δηλαδή στα χρόνια του Αντιχρίστου οι άνθρωποι θα περιμένουν τη σωτηρία από το Διάστημα. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο τέχνασμα του Διαβόλου. Η ανθρωπότητα θα ζητάει βοήθεια από τους εξωγήινους, χωρίς να γνωρίζει ότι αυτοί στην πραγματικότητα είναι δαίμονες! (330-1)
   Ζ.7. – Πόσοι ουρανοί υπάρχουν; Εννέα! Εμείς βλέπουμε το κομμάτι του σύμπαντος που είναι ορατό. Είναι το μέρος όπου έπεσαν τα πονηρά πνεύματα και τα οποία δεν μπορούν ν’ ανέβουν πιο πάνω από τ’ αστέρια. Κάθε σκέψη για εξωγήινους από χριστιανούς Ορθοδόξους είναι απαράδεκτη. Οι εξωγήινοι είναι δαίμονες, οι οποίοι υπήρξαν άγγελοι που έπεσαν στην αμαρτία. Κανένας άλλος πολιτισμός δεν υπάρχει. Μόνον αυτόν τον κόσμο έφτιαξε ο Θεός για τους ανθρώπους. (331)

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)

Γιά τόν σταυρό

 

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ
Η.  ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ
      Η.1. Πόση μεγάλη δύναμη έχει ο σταυρός! Γιατί βέβαια πάνω του είναι ο Σταυρωμένος Χριστός. Γι’ αυτό και τίποτα πιο ακριβό από το βαπτιστικό σου σταυρό δεν υπάρχει! Εκείνος είναι ευλογημένος στο όνομά σας, και να μην τον δίνετε σε κανέναν άλλον. Δεν κάνει να βγάλετε ούτε για μια στιγμή αυτόν το σταυρό. Ούτε όταν κάνετε μπάνιο, με την αιτιολογία ότι το βρώμικο νερό θα χύνεται πάνω στο σταυρό. Και τι να κάνουμε; Ίσα ίσα το νερό καθαρίζει το σταυρό. Χωρίς αυτόν μπορεί να σας χτυπήσει το κακό! Ούτε κι όταν έχετε συζυγικές επαφές να τον βγάζετε.     (331)
    Η.2. – Πρέπει να κάνεις σωστά το σταυρό σου. Όταν δεν τον κάνεις σωστά, τα πονηρά πνεύματα όχι μόνο δεν φεύγουν αλλά γελάνε. Και η Παναγία θυμώνει. Όταν κάνεις το σημείο του σταυρού, πρέπει να βάλεις το δεξί χέρι πρώτα στο μέτωπο, μετά στον αφαλό, ύστερα στον δεξιό ώμο και έπειτα στον αριστερό. Εκείνος που βάζει το χέρι του όχι πάνω στον αφαλό αλλά στην καρδιά, βγάζει ανάποδο σταυρό. Ούτε στον αέρα κάνει να σταυρώνεσαι. Το χέρι πρέπει οπωσδήποτε να αγγίζει το σώμα. Κι όταν σταυρώνεσαι, πρέπει να προσεύχεσαι. Αλλιώτικα, έτσι σταυρώνονται κι οι ηθοποιοί. (333)
   Η.3. – Πρέπει να σταυρώνεις τα πάντα, εκτός από τα άγια Δισκοπότηρα της Θείας Μετάληψης. Αν κάτι είναι πεταμένο στο δρόμο, ενδέχεται να είναι εκ του πονηρού. Αν δεις ότι κάποιος άλλος το σταύρωσε, τότε δεν χρειάζεται να το κάνεις κι εσύ. Αν δεν θέλεις να προκαλέσεις σύγχυση σ’ όσους σε βλέπουν αλλά δεν σε κατανοούν, τότε μπορείς να σχηματίσεις το σημείο του σταυρού με τα μάτια σου.   (334)
     Η.4. Μια μέρα κάποιος έδωσε ένα μήλο σε έναν πιστό κι εκείνος αμέσως το έφαγε. Κι ο Γέροντας τον μάλωσε:
– Πόσο εύκολο είναι να σε καταστρέψουν! Κι άγγελος να σου το έδινε, έπρεπε πρώτα να το σταυρώσεις. (334)
Η.5. Ρώτησα κάποτε τον Γέροντα:
– Όταν χασμουριόμαστε, τι συμβαίνει; Τι μεταδίδεται;
– Όταν χασμουριέσαι, είναι καλό. Όμως πρέπει να σταυρώσεις το στόμα σου. Το τι ακριβώς συμβαίνει και τι μεταδίδεται δεν έχω δικαίωμα να σου αποκαλύψω. Δεν κάνει. Είναι μυστήριο. (334)

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)

Ἡ ἐπίγεια βασιλεία

 

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

Θ.   Η ΕΠΙΓΕΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ
     Θ.1. Ο π. Γαβριήλ ονειρευόταν τη Γεωργία ως κράτος του βασιλιά Δαβίδ Μπαγκρατιόνι και του χιτώνα του Κυρίου. Ένας πιστός μας διηγήθηκε:
«Η Λεωνίδα Μπαγκρατιόνι, που προερχόταν από την οικογένεια του βασιλιά και ήταν η γυναίκα του διαδόχου του θρόνου της Ρωσίας, του Κύριλλου Ρομανόφ, επισκέφτηκε με τον εγγονό της τον π. Γαβριήλ και ρώτησε αν θα επανέλθει η μοναρχία στη Ρωσία. Ο π. Γαβριήλ απάντησε:
– Εσύ δεν θα τη δεις, αλλά ο εγγονός σου θα γίνει βασιλιάς. Αυτή η προφητεία συμπίπτει με εκείνη της οσίας Πελαγίας από το Ριαζάνι, σύμφωνα με την οποία δύο χρόνια και οχτώ μήνες πριν εμφανισθεί ο Αντίχριστος, στη Ρωσία θα αποκατασταθεί η μοναρχία. Και ο μονάρχης θα κατάγεται από δυναστεία η οποία θα υπερασπιστεί την Ορθοδοξία». (341)
   Θ.2.  Ο π. Γαβριήλ έλεγε ότι και στη Γεωργία χρειάζεται ο βασιλιάς:
– Ο βασιλιάς έχει άλλη χάρη! Έως τότε, αν δεν γυρίσει ένας βασιλιάς Μπαγκρατιόνι η Γεωργία δεν θα βοηθηθεί σε τίποτα.
(Η δυναστεία των Μπαγκρατιόνι έμεινε στην εξουσία της Γεωργίας για περίπου 1.000 χρόνια). Όμως, πριν έρθει ο βασιλιάς, πρέπει να επαναφέρετε το θρόνο. Για πρωθυπουργό να έχετε έναν κακό έστω άρχοντα, γιατί το κυριότερο είναι να δίδεται η χάρις του Θεού στον λαό.  (341)

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:
«Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ».
(1929-1995)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΝΑΝΑ ΜΕΡΚΒΙΛΑΤΖΕ – ΑΘΗΝΑ 2013

Τά ἔσχατα καί ὁ ἈντίχριστοςΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

 

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

Ι.1. Τώρα είναι οι έσχατες μέρες. Και όπως το έτοιμο φαγητό χρειάζεται λίγη μόνον ώρα για να το ζεστάνεις, έτσι κι αυτές είναι τόσο κοντά. Ο Αντίχριστος είναι σαν ένα νεογέννητο που μεγαλώνει και που μερικοί θα το προσκυνήσουν. Και τι δεν έκανα, αλλά με τίποτα δεν μπορούσα να μάθω το όνομά του. Με τη βοήθεια του Θεού, μου εμφανίστηκε ο άγγελος Κυρίου και μου ανακοίνωσε: «Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να λύσει αυτό το μυστήριο. Έλα, Γαβριήλ, να σου γράψω εγώ τ’ όνομά του».
Κι έτσι μου το αποκάλυψε. Όμως αυτό δεν σας αφορά. Για τους ανθρώπους παραμένει ακόμη κρυμμένο. Έρχεται (ο Αντίχριστος) γι’ αυτούς που τον περιμένουν. Για να πάρουν νούμερο δεν θα χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν δυνάμεις (βία). Όλα θα γίνουν θεληματικά. Και η εξομολόγηση δεν θα βοηθήσει. Προσέξτε.
Έρχονται μέρες που θα τρώτε χώμα…! (Το λέει και η αγία Ματρώνα η τυφλή – λινκ). Οι αγώνες των αγίων προφητών, του Ενώχ και του Ηλία, με τον Αντίχριστο θα μεταδίδονται από την τηλεόραση. Εξαιτίας των αμαρτιών μας θα γίνουν φοβεροί σεισμοί.
Στη Γεωργία θα μπουν πρώτα τα τανκς των Ρώσων για να μας αφυπνίσουν. (Μπήκαν ήδη στις 8-8-2008). Θα πουληθούν και θα χαθούν περιοχές της Γεωργίας. Η Παναγία δεν θα το συγχωρήσει. Όλοι θα τιμωρηθούν. Πάνω από την Τιφλίδα είδα να τριγυρνούν δυο γκρίζα πουλιά. Μην πλησιάσετε στην κεντρική λεωφόρο Ρουσταβέλι. Θα γίνει μεγάλος χαλασμός. Στο λόφο του Φουνικουλιόρι με το εστιατόριο έχουν χρησιμοποιήσει τις πέτρες του ναού, ο οποίος βρισκόταν εκεί που τώρα βρίσκεται η Βουλή. Αν δεν επιστραφούν αυτές οι πέτρες στη θέση τους, τα πράγματα δεν θα ηρεμήσουν, και θα γίνονται πάντοτε φασαρίες.
Εκείνοι που θα βρίσκονται μέσα σ’ αυτό το πολεμικό χάος θα είναι για καλό. Θα σώσουν τις ψυχές τους. Μην ανησυχείτε! Ο Θεός είναι παντού. Να καθαρίζετε τις καρδιές σας και να προσεύχεστε. Ο Κύριος θα σας προστατεύει. Τους αδύναμους όμως θα τους πάρει νωρίς. Τους δυνατούς θα τους αφήσει για να πολεμήσουν τις έσχατες μέρες με τις παγίδες του Αντιχρίστου. Κι όταν πουν πως δεν υπάρχει πια η Γεωργία, τότε η Παναγία θα ελεήσει τη χώρα μας και θα συμβεί ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα, που πολύ γρήγορα η Γεωργία θα εκτείνεται από τη Νικοψία μέχρι το Δαρουμπάντ.
Όταν η ΠΑΝΑΓΙΑ αφήσει το ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, θα χτυπάνε οι καμπάνες. Ο Γαβριήλ θα «αναστηθεί». (Παρόμοια μιλούσε ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ για την επανεμφάνισή του το 1991). Οι ναοί θα σκύψουν για να χαιρετήσουν την εικόνα της Παναγίας. Θα προσκυνήσουν τη Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης. Και όλα αυτά θα μεταδίδονται από την τηλεόραση. Αυτό θα είναι το έλεος του Θεού για τις ψυχές που πρέπει να σωθούν και να έρθουν στη Γεωργία! (355) (χάρτης)
     Ι.2.  – Την Εκκλησία της Γεωργίας δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ η θεία χάρις. Όταν όμως έρθει ο Αντίχριστος, θα βγάλει τις εικόνες και θα κρεμάσει τη δική του εικόνα. Μόνο τότε θα φύγει απ’ αυτές τις εκκλησίες και η θεία χάρις.  (355)
     Ι.3. Πάντοτε ο Γέροντας μας έλεγε πως τον εχθρό πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε οπλισμένοι με γνώση. Όταν μια κοπέλα είδε κάπου τυχαία να πουλάνε το βιβλίο με τίτλο Αντίχριστος – 666, φοβήθηκε και ούτε που το άγγιξε. Όταν επισκέφτηκε τον π. Γαβριήλ, της είπε:
– Αδελφή, μήπως έχεις κάποιο βιβλίο για τον Αντίχριστο ή μήπως το έχεις δει κάπου;
– Γέροντα, είδα ένα τέτοιο στο δρόμο, αλλά φοβήθηκα και το προσπέρασα, απάντησε εκείνη.
– Τι λες, γυναίκα! Αυτό το βιβλίο να τ’ αγοράσεις και να το μοιράσεις όπως μπορείς. Ούτε εσύ καταλαβαίνεις τι καιροί έρχονται.  (356)
    Ι.4. – Στα χρόνια του Αντιχρίστου θα υπάρχουν δυσκολίες. Αν κλέψεις τρόφιμα, παραβιάζεις μία από τις δέκα εντολές, κι όποιος το κάνει αυτό θα πάρει το νούμερο, την ταυτότητα δηλαδή του Avτιχρίστου. Οι πιστοί θα ελπίζουν στον Θεό και στις έσχατες μέρες ο Κύριος θα ενεργεί τέτοια θαύματα στους δικούς Του ανθρώπους, που θα τρώνε ένα φύλλο και αυτό θα τους είναι αρκετό για να συντηρηθούν ένα μήνα. Όπως και το χώμα: θα το σταυρώνουν και θα τους ωφελεί όπως το ψωμί.
– Αν αρνούμαστε να πάρουμε το νούμερο του Αντιχρίστου και με το ζόρι μας σφραγίζουν, τότε τι θα γίνει;
-Αν βιάσουν μια παρθένα παρά τη θέλησή της, ενώπιον του Κυρίου παραμένει παρθένα. Και με τη σφραγίδα του Αντιχρίστου έτσι θα γίνει.
Ο Αντίχριστος δεν θα μπορέσει να εγκαταστήσει το θρόνο του στη Γεωργία. Θα υπάρξουν μικροί, σε σύγκριση με αλλού, διωγμοί. Στο Ευαγγέλιο γράφει ότι παντού θα υπάρξουν διωγμοί και αλλοίμονο σ’ αυτούς που θα ισχυριστούν το αντίθετο. Θα έρθει καιρός που θα χρειαστεί να καταφύγετε στα βουνά, όμως μην πάτε μόνοι σας, γιατί ο πονηρός μπορεί να σας σκοτώσει με κανένα βράχο! Πρέπει να πάρετε τα βουνά και τα δάση κατά ομάδες.
–  Πότε πρέπει να το κάνουμε αυτό;
– Δεν χρειάζεται να σκέφτεστε το πότε. Η Αγία Τριάδα θα σας οδηγήσει. Για τους χριστιανούς όμως το μεγαλύτερο βάσανο θα είναι πως όταν εκείνοι θα φεύγουν στα βουνά, οι κοντινοί τους άνθρωποι θα μένουν πίσω, αποδεχόμενοι τη σφραγίδα του Αντιχρίστου. Σύντομα και οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα κάνουν το σταυρό τους, θα μπαίνουν στις εκκλησίες, θα κηρύττουν τις εντολές του Ευαγγελίου, αλλά αν δεν κάνουν και καλές πράξεις μην τους πιστεύετε. Τους ανθρώπους του Θεού θα τους αναγνωρίζετε από τις πράξεις τους.  (356-7)
    Ι.5. – Τον Αντίχριστο θα τον προλάβετε, αλλά δεν θα υπάρχουν τέτοιοι μεγάλοι πατέρες στους οποίους θα προσφεύγετε για να τους συμβουλευτείτε. Και όπως πηγαίνετε σε διάφορους γιατρούς και μπερδεύεστε, το ίδιο θα συμβαίνει και με τους πνευματικούς. Θα μπερδεύεστε και δεν θα μπορείτε να θεραπευτείτε πνευματικά.  (357)
     Ι.6. Η αγάπη είναι η μοναδική δύναμη με την οποία ο άνθρωπος θα μπορέσει ν’ αντέξει τις παγίδες του Αντιχρίστου. Η μισή κόλαση είναι στη γη. Ο Αντίχριστος στέκεται στην πόρτα και προσπαθεί να μπει. Εσείς θα ζήσετε για να δείτε τον Αντίχριστο. Ο Αντίχριστος θα βασιλεύει παντού, και θα υπάρξουν διωγμοί. Η Γεωργία κληροδοτήθηκε στην Παναγία και Αυτή θα την προστατεύσει. Εδώ θα υπάρξουν μικρότεροι διωγμοί. Μην ανησυχείτε όταν θα δυσκολεύεστε. Εγώ θα έρθω και θα σας βοηθήσω, όμως εσείς δεν θα με βλέπετε. Και πριν νόμιζαν ότι θα έρθει ο Αντιχριστος, αλλά δεν ήταν αυτά τα σημάδια. Ήταν απλώς πόλεμος. Τότε δεν ήταν ουράνια τα σημάδια και οικουμενικός ο διχασμός. Ο διχασμός είναι ίσος με την αίρεση.
   Σύντομα όλος ο κόσμος θα ενωθεί με το νούμερο του Αντιχρίστου.
Τις έσχατες μέρες μην κοιτάζετε τον ουρανό. Γιατί θα γίνουν τέτοια «θαύματα» που θα πλανηθείτε και θα σας καταστρέψουν. Ο Αντίχριστος είναι γεννημένος και η σφραγίδα του δεν θα είναι μόνον αόρατη. Θα είναι ορατή και θα σφραγίζουν μ’ αυτήν τον άνθρωπο στο χέρι και στο μέτωπο. Ήδη ετοιμάζουν το θρόνο του. Θα φακελώσουν όλους τους ανθρώπους και θα τους καταχωρίσουν στις λίστες του. Κανείς δεν θα μπορεί να ζει έξω απ’ αυτές. Οι ζωές των ανθρώπων θα εξαρτώνται από αυτούς.
Σε όλα τα προϊόντα θα υπάρχει το νούμερό του. Πρώτα με γραμμές κι ύστερα ολοφάνερα. Αυτές οι γραμμές είναι ήδη το νούμερο του Αντιχρίστου και κρυφά κωδικοποιημένα τα τρία εξάρια (666). Μη φοβάσθε. Να λέτε μια προσευχή, να τα σταυρώνετε και έτσι να τα παίρνετε. Τότε μπορεί να είσαι καβάλα στον πονηρό και να σε πηγαίνει στο ναό. Όμως ό,τι σου προτείνει ο δαίμονας, με λόγια ή με πράξεις, μην το δέχεσαι, όσο καλό κι αν σου φανεί. Γιατί θα πέσεις στην παγίδα του και θα καταστραφείς.
– Γέροντα, εκείνος ξέρει ότι είναι ο Αντίχριστος;
– Εκείνος ξέρει. Εσύ θα το καταλάβεις όμως; Να θυμάσαι: Ο Αντίχριστος ακόμη χτυπάει την πόρτα. Κι όταν σου χτυπάνε την πόρτα τι πρέπει να κάνεις;
– Την ανοίγεις.
– Κι όταν δεις τον επισκέπτη τι πρέπει να πεις;
– Ελάτε!
– Περιμένει λοιπόν πρόσκληση. Θα δοθεί η πρόσκληση και θα έρθει. Τώρα η πόρτα είναι ανοιχτή. Τώρα δεν χτυπάει. Στέκεται στην πόρτα και περιμένει πρόσκληση.
Να το θυμάσαι: Θα ακολουθήσουν τον Αντίχριστο εκείνοι που έχουν πίστη μόνο με το μυαλό τους. Όμως όποιος πιστεύει με την καρδιά του θα τον υποψιαστεί. Θα τον γνωρίσει. Στις έσχατες μέρες θα κυκλοφορούν οι γυναίκες στους δρόμους γυμνές και δεν θα νοιώθουν ντροπή. Οι Χριστιανές θα είναι ντυμένες σεμνά. Απ’ αυτό θα τις αναγνωρίζουν και θα τις διώκουν.  (357-8)

ΔΙΔΑΧΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΑΝΟ ΑΓΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑ

ΓΑΒΡΙΗΛ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ ΚΑΙ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟ

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ:

«Ἄν δεῖς ἕναν ἁμαρτωλό, μήν τόν κατηγορήσεις. Ὁ Κύριος λέει: “Ἡ κρίση εἶναι θέμα δικό Μου. Ἐγώ εἶμαι Αὐτός πού θά κρίνει

 

«Όταν ο άνθρωπος είναι βυθισμένος στην αμαρτία και δεν θέλει να βγει απ’ αυτή, μη του λες τίποτα. Μήπως όταν αμαρτάνει, σε ρωτάει; Όταν είναι σε δύσκολη κατάσταση και δεν ξέρει τι να κάνει, τότε βοήθησέ τον.

Ποτέ άλλοτε! Ίσως οι συμβουλές σου να του κάνουν κακό, γιατί εσύ δεν ξέρεις την πνευματική του κατάσταση. Στην πορεία προς την Ιερουσαλήμ, ούτε συμβουλεύεις ούτε απαγορεύεις…»

»Αν δεις έναν αμαρτωλό, μην τον κατηγορήσεις. Ο Κύριος λέει: “Η κρίση είναι θέμα δικό Μου. Εγώ είμαι Αυτός που θα κρίνει τους ανθρώπους. Ποιος είσαι εσύ, ο άνθρωπος, που θα τον κρίνεις αντί για Μένα;” (βλ. Ρωμ. 12, 19). Με την κατάκριση εξυψώνεις τον εαυτό σου και ο Θεός μετά σε αποστρέφεται. Όμως, “όποιος υψώσει από μόνος του τον εαυτό του, αυτός θα ταπεινωθεί· και όποιος ταπεινώσει τον εαυτό του μπροστά στα μάτια του Θεού, αυτός θα υψωθεί” (βλ. Ματθ. 23, 12). Όταν κατακρίνεις κάποιον πεσμένο, κατακρίνεις τον Κύριο. Αν δεις στον δρόμο έναν ληστή, μια πόρνη, έναν μέθυσο, μη τους κατακρίνεις. Διότι ο Κύριος τούς άφησε στις επιθυμίες τους. Αυτοί οι ίδιοι πρέπει να βρουν τον δρόμο του Κυρίου και να μετανοήσουν. Όμως, τις δικές σου επιθυμίες τις συγκρατεί ο Θεός, γιατί αν σε αφήσει να πέσεις σε χειρότερες, δεν θα μπορέσεις να βγεις από αυτές και θα καταστραφείς. Γι’ αυτό, μη καυχιέσαι για τον εαυτό σου. Τον άνθρωπο που είδες ότι αμάρτησε, τον είδες ότι μετανόησε; Όπως η κλωστή πρέπει να περάσει από τη βελόνα, έτσι και ο άνθρωπος παθαίνει ό,τι ακριβώς κατέκρινε…»

»Όταν δεις έναν μεθυσμένο να είναι ξαπλωμένος στο πεζοδρόμιο, ας είναι καλά! Θα κοιμηθεί και θα σηκωθεί. Αν είναι στη μέση του δρόμου, βαλ’ τον απλώς στην άκρη. Μερικοί πίνουν βότκα για να μην παγώσουν στον δρόμο. Αλίμονο σ’ αυτούς που τους κατηγορούν! Τον άνθρωπο πρέπει να τον διορθώνεις, αλλά η καρδιά σου να είναι γεμάτη αγάπη…«

»Μπροστά στον Κύριο συσσωρεύονται οι αμαρτίες των ανθρώπων σαν τα βότσαλα της θάλασσας. Δεν υπάρχει όμως αμαρτία, που να υπερβαίνει τη μετάνοια. Αν συναντήσεις έναν φονιά ή μια πόρνη ή έναν μεθύστακα, μην τον κατηγορήσεις. Είναι πλάσματα του Θεού, των οποίων τα λουριά τα έχει αφήσει ο Κύριος. Έτσι, καλούνται να βρουν οι ίδιοι, μόνοι τους, τον σωστό δρόμο με τη μετάνοια. Το δικό σου το λουρί, όμως, το βαστάει ακόμη ο Κύριος και, αν το αφήσει, εσύ θα περιπέσεις σε χειρότερη κατάσταση και θα καταστραφείς. Ο Κύριος ελέησε την πόρνη και τον ληστή. Η Μαρία η Αιγυπτία ήταν μια πόρνη –τι να κάνουμε; Αλλά, με τη Χάρη του Θεού, την ακραία άσκηση στην έρημο, τη νηστεία και την αδιάλειπτη προσευχή, νέκρωσε τα πάθη της και αξιώθηκε της Βασιλείας των Ουρανών. Ο Κύριος ταπεινώνει και ο Κύριος ανυψώνει. Όταν εγώ νιώθω πως είμαι “καλύτερος” και “ανώτερος” από κάποιον άλλον, τότε βάζω τη “χρυσή” κορώνα και βγαίνω στους δρόμους ξυπόλητος κάνοντας τους ανθρώπους να με περιφρονούν. Τότε ταπεινώνομαι και βλέπω τι σκουπίδι είμαι…».

Όταν ένας πιστός κατηγόρησε τον πατριάρχη για κάποιο παράπτωμά του, ο π. Γαβριήλ τού είπε εξοργισμένος:

–Πώς τολμάς; Για κοίταξε τα γόνατά μου! Δεν βλέπεις πόσο πληγωμένα είναι που, μέρα-νύχτα, προσεύχομαι γι’ αυτόν; Όσα εσύ τον κατηγορείς, τα λες από αγάπη; Εγώ, όμως, (από την ευχόμενη αγάπη μου γι’ αυτόν), έχω το δικαίωμα (του ελέγχου) και, αν (κρίνω ότι) είναι απαραίτητο, θα τα πω (αυτά που λες εσύ κι) εγώ! Γιατί πέφτει ο άνθρωπος; Για να σηκωθεί. Αν δεν υπάρξει πτώση, δεν θα υπάρξει και έγερση. Αν δεν πονέσει ο άνθρωπος, θα πει: «Τι τον θέλω τον Θεό;». Μ’ αυτό τον τρόπο (της πτώσης) ο Κύριος επιτρέπει στο πλάσμα Του να Τον προσεγγίσει περισσότερο και να επιστρέψει κοντά Του. Και αν ο Κύριος επιτρέπει την πτώση, εσύ, που κατηγορείς τον άνθρωπο, κατηγορείς τον Ίδιο τον Θεό, που επέτρεψε να περιέλθει αυτός ο άνθρωπος σε μια τέτοια κατάσταση. Αν αυτός ο άνθρωπος, που αμάρτησε, κι εσύ τον κατέκρινες, το βράδυ έκλαψε και μετάνιωσε για το σφάλμα του, ο Κύριος θα πει: «Εγώ, τον συγχώρεσα! Εσύ, το είδες αυτό;».

–Πόσο φοβερό είναι που οι άνδρες μοιάζουν με τις γυναίκες! σχολίασε μια φορά, με λύπη, ο Γέροντας.

–Ναι, π. Γαβριήλ, τι φοβερό! σχολίασε, γελώντας, ένα πνευματικό του τέκνο.

Και ακούγοντάς τον, εξοργίστηκε ο όσιος του Θεού.

–Ξέρεις, τώρα, πόσο θύμωσε ο Κύριος γι’ αυτό; Τι νομίζεις; Πως εσύ είσαι καλύτερος απ’ αυτούς; Εγώ το είπα με πόνο και τους λυπήθηκα· εσύ, όμως, γέλασες! Άλλη φορά μην το ξανακάνεις…

Μια μέρα ο π. Γαβριήλ κατέβηκε από το κελί του κρατώντας ένα μπουκάλι κρασί. Όταν βαρέθηκε να πίνει μόνος, κοίταξε γύρω του και προσκάλεσε κάποιον προσκυνητή να πιει μαζί του. Εκείνος, μόλις ήπιε, ξαφνιάστηκε, γιατί το κρασί που κρατούσε ο Όσιος Γαβριήλ είχε γεύση χυμού. Έτσι, συνέχισε να πίνει μαζί με τον Γέροντα και γρήγορα άρχισε κι αυτός τα «παιδιαρίσματα» σαν να ήταν μεθυσμένος. Ο π. Γαβριήλ χάρηκε που ο άλλος μπήκε αμέσως στο νόημα.

Ένας άγνωστος, που παρακολουθούσε τη σκηνή, σάστισε που έβλεπε να «μεθούν» μέσα στο μοναστήρι. Ο Γέροντας τότε τον φώναξε και του πρόσφερε κι αυτού να πιει. Ο άγνωστος πήρε δειλά το ποτήρι και δοκίμασε. Τά ’χασε και κοκκίνισε, μόλις διαπίστωσε ότι αυτό που έπιναν ήταν απλός χυμός!

Ο π. Γαβριήλ τού είπε τότε ήρεμα:

–Κάθε αμαρτία συγχωρείται στον άνθρωπο, εκτός από την προσβολή του Αγίου Πνεύματος. Κάποτε ο Θεός θα επιτρέψει και σε σένα να πέσεις στην ίδια αμαρτία. Όταν εγώ σε κατηγορήσω και νιώσω «ανώτερός» σου, δεν είμαι άξιος ενώπιον του Κυρίου. Και όταν εγώ πίνω κρασί μαζί σας, δεν έχει σημασία αυτό το γεγονός, αλλά η αγάπη…

«Πουλούσαν κάποτε σε ένα σκλαβοπάζαρο δύο παιδιά. Το ένα το πήρε κάποιος που διεύθυνε οίκο ανοχής και μεγάλωσε έτσι, που το παιδί δεν έμαθε ποτέ αν υπάρχουν μοναστήρια. Το δεύτερο παιδί το εξαγόρασε ο ηγούμενος ενός μοναστηριού. Αυτό το παιδί μεγάλωσε έτσι, που ποτέ του δεν έμαθε αν υπάρχουν οίκοι ανοχής. Πείτε μου, τώρα, πού θα πάνε αυτά τα παιδιά μετά τον θάνατό τους;

–Δεν ξέρουμε.

–Ούτε και οι άγγελοι ξέρουν πώς θα κρίνει ο Θεός τον (κάθε) άνθρωπο…».

ΟΣΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

(1929–1995)

※

[Μαλχάζι Τζινόρια: «Ο Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν Σαλός και Ομολογητής», Μέρος γ΄, Κεφ. 34ο,

σελ. 305–308.

Μετάφραση: Νάνα Μερκβιλάτζε,

Γλωσσική επιμέλεια: Φανή Ροπόκη.

Αθήνα, Μάιος 2013.

Επιμέλεια ανάρτησης, επιλογή θέματος και φωτογραφιών, πληκτρολόγηση κειμένου: π. Δαμιανός.]

Πηγή

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/03/blog-post_876.html