Απάντηση στον Ηγούμενο Εφραίμ, η αναφορά του Μητροπολίτη Λεμεσού και η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Βουλγαρίας

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Κατά την πρόσφατη ομιλία του Γέροντα Εφραίμ της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, στην Κόρινθο (20 Μαρτίου 2017), ακροατής αναφέρθηκε στη  Σύνοδο της Κρήτης, στο σχετικό κείμενο όπου οι αιρετικές κοινότητες και ομάδες καλούνται ‘’ετερόδοξες εκκλησίες’’. Ο Γέροντας Εφραίμ για το τόσο σοβαρό θέμα της Συνόδου της Κρήτης, που τόσο προβλημάτισε το πλήρωμα της Εκκλησίας, απάντησε  με επιμονή ότι: «Εις την Κρήτην έγινε η επισήμανση εις την Πίστιν εις την Μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν».  Η απάντηση του Ηγουμένου Εφραίμ αποδίδει επακριβώς τα αναφερόμενα στο σχετικό κείμενο της Συνόδου της Κρήτης; Δεν θα έπρεπε να λάβει αφορμή ο Γέροντας Εφραίμ, να τοποθετηθεί για το τόσο σοβαρό θέμα που συνετάραξε την Ορθόδοξη Εκκλησία;

Το ότι έγινε η επισήμανση αυτή στη  Σύνοδο της Κρήτης είναι αληθές, όπως όμως αληθές είναι και το γεγονός της απαράδεκτης αντίφασης να κληθούν οι αιρετικές κοινότητες και ομάδες, αρχικά ‘’εκκλησίες’’ και ακολούθως συμβιβαστικά ‘’ετερόδοξες εκκλησίες’’. Αυτό εξάλλου είχε αποβεί και η αιτία να μην υπογράψει ο Μητροπολίτης Λεμεσού, ο Αμαθούντος και ο Λήδρας (από το πνευματικό περιβάλλον του Σεβ. Λεμεσού), αλλά και ο Μητροπολίτης Μόρφου, το κείμενο της Συνόδου της Κρήτης. Γιατί τότε οι εν λόγω Επίσκοποι δεν υπέγραψαν;

Μάλιστα ο Μητροπολίτης Λεμεσού σε επιστολή του για τα κείμενα όπως είχαν τεθεί πριν την Σύνοδο της Κρήτης έγραφε μεταξύ άλλων: «Θεωρώ ότι Θεολογικά και δογματικά και νομοκανονικά η απόδοση του τίτλου ‘’Εκκλησία’’ σε αιρετικές ή σχισματικές κοινότητες είναι παντελώς λανθασμένη γιατί μία είναι η Εκκλησία του Χριστού, όπως αναφέρεται και στο άρθρο 1, και δεν μπορεί να ονομασθεί από εμάς μία αιρετική ή σχισματική κοινότητα ως Εκκλησία, εκτός της Ορθόδοξης Εκκλησίας». Αν δεν υπήρχε αυτή η αντίφαση αυτή δεν υπήρχε λόγος ο Μητροπολίτης Λεμεσού να έγραφε τέτοια επιστολή και κατά συνέπεια θα υπέγραφε τα κείμενα της Συνόδου της Κρήτης, τόσο εκείνος όσο και οι υπόλοιποι Επίσκοποι στην Κύπρο.

Θα σημειώσουμε επίσης ότι στην ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Βουλγαρίας www.bg-patriarshia.bg, ημερομηνίας 27 Ιουνίου 2016, όπου αναφέρεται  στο  κείμενο ‘’Η σχέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο’’, της Συνόδου της Κρήτης, επισημαίνει ότι το κείμενο αυτό προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις, γιατί αναφέρει φανερά τον όρο ‘’εκκλησίες’’ για τις διάφορες αιρέσεις, συμπεριλαμβανομένων των Ρωμαιοκαθολικών (Παπικών), Προτεσταντών και Αντιχαλκηδονίων.  

Μάλιστα επισημαίνεται   στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, ότι «εκτός από την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν άλλες εκκλησίες, αλλά μόνο αιρέσεις και σχίσματα, και το να ονομάζονται ‘’εκκλησίες’’ είναι θεολογικό, δογματικό και κανονικό λάθος».

Εκτός αυτών θα πρέπει να προσθέσουμε και την αναφορά στη Σύνοδο της Κρήτης, στις εκκλησιολογικές πρϋποθέσεις της «Δήλωσης του Τορόντο». Θα αναφέρουμε από την Δήλωση αυτή το εδάφιο 5, όπου αναφέρει ότι «Οι εκκλησίες – μέλη του Π.Σ.Ε. αναγνωρίζουν στις άλλες εκκλησίες στοιχεία της αληθούς εκκλησίας». Επίσης πρέπει να αναφέρομε και την καταληκτική σημείωση της «Δήλωσης του Τορόντο», η οποία αναφέρει ότι «οι εκκλησίες αναγνωρίζουν ότι το να αποτελεί κάποιος  μέλος της εκκλησίας του Χριστού είναι πιο περιεκτικό από το να αποτελεί  μέλος της ίδιας του της εκκλησίας» και την οποία δυστυχώς οι τότε εκπρόσωποι των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών υπέγραψαν και ακολούθως κατά τη Σύνοδο της Κρήτης έγινε αναφορά σ’ αυτή.

Θα προσθέσομε επιλογικά και την επισήμανση του Ηγουμένου της Μονής Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους Γέροντα Χριστοφόρου, ο οποίος ανέφερε ότι ‘’είναι σφάλμα να θεωρηθούν Εκκλησίες, οι κακόδοξες χριστιανικές κοινότητες της Δύσης’’. Προς τι λοιπόν οι τόσες επισημάνσεις, αν ‘’Εις την Κρήτην έγινε η επισήμανση εις την Πίστιν εις την Μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν’’, χωρίς καμιά εκκλησιολογική εκτροπή;

Αναρτήθηκε από Katanixis miden στις 3/26/2017 02:37:00 μ.μ.

Εμπειρίες Θεού και εμπειρίες «νέας εποχής»- με αφορμή την επίθεση στη γερ.Γαβριηλία

Όποιος έχει μια επαφή με την θρησκειολογική γραμματεία γνωρίζει καλά ότι σε διάφορα θρησκεύματα αναφέρονται παρόμοιες διηγήσεις υπερφυσικών φαινομένων.

Έτσι έχουμε διηγήσεις αορασίας σε όλες σχεδόν τις παραδόσεις.Έχουμε διηγήσεις αορασίας και στη Ορθόδοξη Παράδοση , ήδη από τα χρόνια του μοναχισμού της Νιτρίας μέχρι τους αόρατους ερημίτες του ιερού Άθωνα.

Έχουμε περιστατικά ακαΐας σε πολλούς λαούς από τους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής μεχρι του Αβορίγινες της Ωκεανίας.Έχουμε όμως και περιστατικά ακαΐας τόσο σε βίους μοναχών του Γεροντικού όσο και σε πολλά μαρτυρολόγια.

Έχουμε περιστατικά ανθρώπων που περπατούν πάνω στο νερό ή ίπτανται , τόσο στην δική μας Παράδοση (γεροντικά, Λαυσαϊκό, Βίος οσ.ΜαξίμουΚαυσοκαλυβίτου κλπ) όσο και σε άλλες.παραδόσεις (ινδουισμό, ταοϊσμό, παγανισμό κλπ)

Υπάρχουν διηγήσεις αυτόματων θεραπειών πληγών σε αγίους , υπάρχουν τέτοια φαινόμενα και στους σούφι, σε ινδουιστές, σε ανιμιστές και παγανιστές.

Έχουμε περιστατικά γλωσσολαλίας στην Παράδοση μας , υπάρχουν φαινόμενα γλωσσολαλίας και σε άλλες παραδόσεις.

Ο π.Πορφύριος μιλούσε με τα βράχια ή άκουγε τα βράχια να τού μιλούν , κάτι φαινομενικά παρόμοιο κάνουν και οι σαμάνοι και κάποιοι βουδιστές μοναχοί.

Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι γέροντες της Ορθόδοξη Παράδοσης , οι άγιοι και οι μάρτυρες της έχουν την ίδια πηγή εμπειριών με τους μοναχούς, ιερείς ή πιστούς άλλων παραδόσεων;

Αν η αγία Παρασκευή ήταν απλωμένη πάνω σε καυτά σίδερα και δε καιγόταν, σημαίνει ότι και ο αναστενάρης που δεν καίγεται μοιράζεται την ίδια εμπειρία με την μάρτυρα του Χριστού;

Αν η γερόντισσα Γαβριηλία βίωνε ένα θεραπευτικό χάρισμα του Αγίου Πνεύματος με τρόπο που μοιάζει με κάποιες μυστικιστικές εμπεριές απωανατολικής προέλευσης , αυτό σημαίνει ότι τα βιώματα της έχουν την ίδια πηγή με αυτή των απωανατολιτών και των μαθητών τους;

Καιγόταν η καρδιά των μαθητών από την παρουσία του Χριστού κατά την πορεία προς Εμμαούς. Καίγεται και η δική μας καρδιά μας από επίγειες αγάπες, και εμπαθείς επιθυμίες ή ακόμα και από νομιζόμενο θείο ζήλο.

Ο π.Πορφύριος όταν έλαβε τη Χάρη του Θεού έτρεχε σαν τρελός στα βουνά στα δάση, στις ερημιές.Παρόμοιες συμπεριφορές βρίσκει κανείς και σε νατουραλιστικές θρησκείες.

Η διάκριση των πνευμάτων είναι το υψηλότερο των χαρισμάτων κατά τους αγίους Πατέρες.

Γιατί έτσι διακρίνεται το κτιστό από το Άκτιστο, το θεϊκό από το ανθρώπινο ή το δαιμονικό.

Όταν δεν υπάρχει αυτή η διάκριση, και ο άνθρωπος τη δεί κάπως ιεροεξεταστικά την ιστορία, τότε μπορεί να αποδοθούν ενέργειες της Χάριτος τού Θεού σε πονηρά πνεύματα και αυτό είναι η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος. Αυτό έκαναν οι Ιουδαίοι εναντίον τού Χριστού.

Μπορεί να υπάρξει και το αντίθετο δηλαδή να αποδοθούν ενέργειες πλάνης στον Θεό, από τους φορείς τους, όπως συμβαίνει με τους φωτισμένους, τους αναστενάρηδες κλπ οι οποίοι αν και τους επισημαίνεται το σφάλμα τους επιμένουν, και δε κάνουν υπακοή στην Εκκλησία και τους αγίους της.

Ή ακόμη να υπάρξουν μπερδέματα ανθρωπίνων ταλέντων ή χαρισμάτων με υπερβατικές καταστάσεις.

Για όλα αυτά οι πατέρες μάς προειδοποιούν , όπως γράφει ο π.Σωφρόνιος Σαχάρωφ, να ακολουθούμε την οδό «Μη δέχεσαι και μην απορρίπτης», γιατί ο κίνδυνος της βλασφημίας του αγίου Πνεύματος είναι τόσο σοβαρός όσο και ο κίνδυνος της «νέας εποχής».

(η φωτογραφία απεικονίζει τον στίχο 3 του τρίτου κεφαλαίου του προφήτη Αμώς, γραμμένο με κινεζικά καλλιγραφικά στοιχεία :

Αμ. γ,3; Ει πορεύσονται δύο επί το αυτό , εάν μη γνωρίσωσι εαυτούς;

Αμ. γ,3 Είναι δυνατόν να βαδίζoυν μαζή δύo άνθρωπoι, εάν πρoηγoυμένως δεν έχoυν γνωρισθή

πηγή : misha / http://misha.pblogs.gr/2010/20100601.html


Αμέθυστος